Een lofzang in vijf bedrijven

1ste bedrijf

1922: In Ulysses beschrijft James Joyce via een stream of consciousness van een kleine duizend bladzijden 24 uren uit het leven van de heren Dedalus en Bloom. Ik kan niet meer op twee handen tellen hoe vaak ik na één alinea het boek terzijde heb gelegd/door de living heb gegooid en bezwoer dat ik de lectuur wel zou inhalen na mijn pensioen...

2de bedrijf

1969: Jacky Ickx wint voor de eerste keer de 24 uren van Le Mans.

3de bedrijf

1987: In het middelbaar liet een af andere hipp(i)e leerkracht ons kennismaken met Het Boek Alfa van Ivo Michiels, waarin een schildwacht pagina’s lang zijn gedachten en twijfels de vrije loop laat. De ideale manier om de gemiddelde zeventienjarige die er kop noch start aan kreeg, een levenslange dégout voor de literatuur te bezorgen...

4de bedrijf

2001: Jack Bauer heeft 24 uur de tijd om de Amerikaanse democratie en zijn dochter te redden en zal dat nog eens acht extra seizoenen (mét dalende kwaliteit) volhouden...

5de bedrijf

2023: Olivier Schrauwen geeft in 472 bladzijden en 24 uur een monologue intérieur weer van zijn neef Thibault. Net zoals bij het relaas over zijn grootvader Arsène Schrauwen is het ook nu weer koffiedik kijken in welke mate de fictie de realiteit overvleugelt.

Geen idee of die bepaalde zondag uit 2017 representatief is voor het leven van Thibault, maar hier komt hij naar voor als een luie en egoïstische navelstaarder die allesbehalve sympathiek oogt en uitstelgedrag tot een ware kunst verheven heeft. Terwijl hij wacht tot zijn vriendin terugkomt van een project in Afrika, is hij op alle mogelijke manieren vooral met zichzelf bezig en fantaseert hij hoe het leven zou kunnen lopen als...

Schrauwen geeft in de boventitels steeds de gedachten van Thibault weer, terwijl er op de voorgrond diverse scènes geprojecteerd worden. Zo krijgen we niet alleen een inkijk in de ideeën van de man zelf, maar leveren vrienden, buren en kennissen ook hun bijdrage aan zijn karaktertekening.

De tekeningen en beeldtaal zijn weer vintage Schrauwen. Met enkele lijnen en een op het eerste gezicht wat vreemd kleurgebruik trekt hij je genadeloos het verhaal binnen.

Door een aantal toevalligheden hebben we enkele weken gedaan over het lezen van dit vuistdik album, maar dat bleek achteraf misschien geen verkeerde keuze: er gebeurt immers zowel niks als heel veel in dit verhaal en je neemt best de nodige tijd om de aparte hoofdstukken even te laten bezinken.

In hindsight blijkt dit 5de bedrijf misschien toch mijn favoriet 24-uren-verhaal te worden, al was de concurrentie allesbehalve moordend. Tenzij we na ons pensioen dan toch eens aan Ulysses beginnen...

MARIO STABEL