Driemaal goede intenties

Lance Crow Dog is FBI-agent en daar heeft hij als oud-inwoner van een Sioux-reservaat best wel wat watertjes met vooroordelen voor moeten doorspartelen. Als federaal agent met gemengde roots is het geregeld zijn taak om een brug te zijn tussen de federale instanties en de stammenpolitie in de reservaten.

Net zoals de agent heeft ook de reeks zelf moeten vechten voor bestaansrecht. Oorspronkelijk had de reeks Talent als Nederlandstalige uitgever. Op scenario van Serge Perrotin, met tekeningen van Gaël Séjourné, brak het niet door als een topstrip, maar heeft het wel een status van degelijke subtop verdiend. Na vijf albums wordt het evenwel even stil rond de agent.

Wanneer er, meer dan tien jaar later, animo is om Lance Crow Dog een heropstart te geven, is er veel veranderd. Jean-Marc Allais heeft de tekenpen overgenomen van zijn voorganger, die wel nog de storyboards en covers verzorgde, en uitgever Talent is niet meer. Delen 6 en 7 verschijnen in het Frans via het online crowdfundersplatform Sandawe. Via dat platform blijkt ook de interesse in een Nederlandse vertaling. Saga Uitgaven neemt alvast het initiatief een heruitgave van de eerste vijf delen te organiseren in de vorm van een bundeling. De verderzetting van de reeks lijkt verzekerd. Maar voor het afsluitende achtste deel in het Frans kan verschijnen, legt Sandawe de boeken neer. Het doet de vooruitzichten voor Nederlandse vertalingen na deel 5 volledig stilvallen. Tot uitgever BD Must het project oppikt en de laatste drie delen nu vertaald en in een gelimiteerd pakket uitbrengt.

Zowel in album 6 als 7 moet Lance Crow Dog op zoek naar vermisten. Beide zaken dragen connecties naar de jeugd van de federale agent. Het zijn zaken waar zowel hij als zijn vriendin hun rol als agent moeten vermengen met hun privéleven. De achtste zaak draait dan weer rond de diefstal van een voor de Amerindiaanse bevolking historische juridische bron. Lance legt er bruggen tussen het militaire apparaat en de indiaanse gemeenschap. Perrotin levert hier drie verhalen (en een epiloog) die vol goede bedoelingen zitten, maar nergens echt beklijven. Wat zeker wel goed aan bod komt, zijn de levensomstandigheden van de Amerindiaanse bevolking, getoond in al zijn hardheid.

Goede bedoelingen is ook de juiste omschrijving voor het werk van tekenaar Allais. Hij doet wat hij kan om het werk van zijn voorganger te evenaren, maar slaagt daar toch niet helemaal in. Algemeen zet hij de door Séjourné gecreëerde personages vrij herkenbaar neer, maar vooralsnog mist hij de technische standvastigheid en detaillering om hetzelfde niveau te halen als Séjourné.

Nu we het toch over detaillering hebben, sporadische letteringsverstrooidheden zijn menselijk, daarover willen we niet te veel uitweiden. Nauwgezetheid van vertalingen daar hechten we dan weer meer belang aan, zeker als die het verhaal beïnvloedt. In verhaal 8, dat helemaal in een militair jargon baadt, hoort een sergeant-majoor een heel album lang zo aangesproken te worden, en niet een paar prenten later te worden vermeld als de majoor. Anders krijg je verwarring wanneer hij alle militaire etiquette volgt tegenover een kapitein. Zeker wanneer de man zichzelf aanvankelijk nadrukkelijk een onderofficier noemt. Helemaal onoverzichtelijk wordt het wanneer de kapitein later naar hem verwijst als sergeant. Sergeant-majoor, majoor, sergeant... al werkt het Amerikaanse leger anders dan het onze, toch lijken zulke sprongen in rang maar al te gek.

Ook al gaven de drie albums in dit pakket ons op sommige vlakken een net-niet-gevoel, toch zijn we blij dat BD Must deze verhalen uitbracht en zo de reeks ook in vertaling afrondde.

DIEDERIK VAN DE VELDE