Dig in the limping queen

Johanna van Bourgondië heeft het niet onder de markt. Geboren met een verminkt been moet ze als kind heel wat vernederingen ondergaan, wordt er achter haar rug gefluisterd dat ze vervloekt is en raakt ze aanvankelijk maar niet van de straat. Gelukkig weet ze zich geleidelijk op te werken aan het Franse hof en zal ze aan de zijde van Filips VI haar plaats in de geschiedenisboeken dubbel en dik verdienen.

In dit eerste deel van een nieuwe driedelige cyclus in de reeks Bloedkoninginnen focust historica/scenariste France Richemond vooral op de periode die voorafgaat aan Johanna’s koninklijke jaren en die lezen weg als drie jaargangen van de Bouquet-reeks. Gekonkel, knokpartijen, erotische omzwervingen... de Franse adel lustte er in de veertiende eeuw wel pap van. Dat er tijdens die periode nogal wat Johanna’s, Margaretha’s, Mathildes, Lodewijken, Filipsen en Roberts rondliepen, is natuurlijk niet de schuld van Richemond, maar je voelt wel een dwingende noodzaak om voortdurend een blik te werpen op de stamboom op de schutbladen om de diverse personages uit elkaar te houden.

De nogal vlakke tekeningen en inwisselbare tronies van Michel Suro maken het er trouwens niet gemakkelijker op en regelmatig werden we dan ook op een verkeerd historisch been gezet. Jammer, want deze episode uit de Franse geschiedenis (met een nakende Honderdjarige Oorlog als kers op de taart) is sowieso een zeer boeiende periode. Niet verwonderlijk dat de eminente historica Barbara Tuchman in haar bestseller De Waanzinnige Veertiende Eeuw maar al te graag het middeleeuwse Frankrijk als onderwerp koos. En zo zullen we ons toch ook weer de resterende delen aanschaffen. Smeuïgheid is immers niet alleen voorbehouden aan een stukje Franse brie, maar ook aan de strapatsen van her Franse koningshuis. En zoiets lezen we nu eenmaal graag...

MARIO STABEL