816 of 1728
De Dag 4: Waarop Hij Zijn Koffer Achterna Reisde
De weg naar ergens of iets
Guillaume is niet ongelukkig. Maar dat hij helemaal gelukkig is, kan hij nu ook niet zeggen. Hij staat op het punt zijn vriendin Solène te vergezellen op spirituele retraite naar Bali. Alleen, dat zweverig gedoe is zijn ding helemaal niet, en bovendien loopt hij zelfs in zijn eigen Parijs al verloren. Dat belooft. En ja hoor, nog niet eens goed aangekomen in Bali en de bagage van de groep raakt al verloren. Omdat hij toch weinig zin heeft in meditatie besluit Guillaume de koffers van de groep op te wachten. Weet hij veel dat de chauffeur die hem later zal komen ophalen zijn leven zal veranderen...
Op een retraite moet je rust nemen en dat lijkt aanvankelijk ook het geval te zijn in het scenario van auteursduo BeKa (Bertrand Escaich en Caroline Roque). Ogenschijnlijk lijkt er niks te gebeuren, lijkt dit verhaal te gaan voortkabbelen. Maar is dat ook zo? De auteurs kiezen er inderdaad voor om deze feelgoodvertelling niet vol te stouwen met actie, maar toch gebeurt er iets. Guillaume heeft spontane conversaties met zijn chauffeur, die niet is wie hij lijkt te zijn. Onbewust verwoordt Guillaume wat hij in zijn onderbewuste voelt. Niet de retraite waar hij geen zin in had, maakt Guillaume een ander mens, maar wel de autorit daarheen. Die vondst van Béka is haast even filosofisch als ontwapenend eenvoudig.
Dit is dus een praatstrip, al klinkt dat negatiever dan we het bedoelen. Het is een dialoog zonder overdaad of dikdoenerij. Elke vertelling leert iets over de personages en geeft een andere kijk op het leven.
De tekeningen van Marko (Marc Armspach) zijn van een bedrieglijke eenvoud. Samen met de zachte inkleuring door Maëla Cosson wordt zo die feelgoodvibe bekomen die dit geheel een hoog zengehalte geeft. En laat dat nu net het verhaalthema zijn. Mooi toch?
DIEDERIK VAN DE VELDE
816 of 1728