De vloek van het succes

Ze zijn dood. De kinderen zelf zijn dood. Geen van de kinderen had gedacht dat dood zijn, zou betekenen dat je blijft leven in de stad waar je bent opgegroeid met alleen maar kinderen die op dezelfde dag zijn gestorven. Langzamerhand komen de herinneringen terug en weet de kleine vriendenbende waar en wanneer ze zijn gestorven. Toch blijven er heel wat vragen over. Waarom kan je, als je dood bent, nog zweten, kou vatten of pijn voelen? Waarom kan je nog sterven als je al dood bent? Waarom herrijs je dan weer zoals Saul en Dodji? Waarom wil men de kinderen dan dood als ze toch niet kunnen sterven? Waarom die pijn? En waar zijn je ouders die in hetzelfde auto-ongeluk zijn omgekomen? Zo is het paradijs toch niet ! Waar is God? Volgens de bende ligt de waarheid in de gemeenschappelijke geschiedenis van de vijftien gezinnen, en dus gaan ze koortsachtig op zoek naar die ene aanwijzing. Intussen toont Saul zich weer van zijn militaristische kant, en begint met zijn volgelingen de hele stad te taggen. Elk gebouw waar hun merkteken op staat, is van hen. Holderdebolder staken Dodji en co. hun onderzoek, en proberen nog enkele cruciale gebouwen en plaatsen te verwerven. Maar te laat.

Door de aanslepende sluimertoestand van zijn held Soda, kwam Bruno Gazzotti enkele jaren geleden op de proppen met Alleen. Door het frisse scenario, gecombineerd met het vertrouwde flitsende tekenwerk, werd deze jeugdstrip een onmiddellijk succes. Niet voor niets werd het eerste deel bedacht met de prestigieuze Jeugdprijs van het stripfestival van Angoulême. Na enkele fantastische delen werd op het eind van vorig deel het grote mysterie ontrafelt. En dan nu, de tweede cyclus... Scenarist Fabien Vehlmann hinkt hier serieus op twee gedachten. Enerzijds zijn er de vele metafysische vragen en de mogelijke antwoorden hierop. De kinderen halen er nu zelfs de kwantumfysica bij waardoor enkel oudere lezers deze nieuwe insteek kunnen volgen. Anderzijds is er nog de Lord of Flies-actie van twee clans die elkaar niet kunnen luchten. Die moeilijke spreidstand wordt slechts enkele keren succesvol overbrugd, onder andere in de schitterende misviering. Deze dualiteit, die nog versterkt wordt door een overvloed aan personages, deed Vehlmann ertoe wijselijk te besluiten om met de originele bende het hazenpad te kiezen en die verdoemde stad te verlaten. Maar uiteindelijk gunde hij zichzelf deze gemakkelijk uitweg niet, en besloot hij zijn initiële keuzes uit te zweten. We zien wel waar het verhaal strandt. En Gazzotti, hij tekende voort en schittert zoals vanouds in de actiescènes.

Deze nieuwe cyclus is duidelijk haar jeugdschoentjes ontgroeid en zit in volle puberteit. Maar zo zijn we. Ondanks de wat moeilijke periodes, blijven wij onze kindjes steunen door dik en dun.

WOUTER PORTEMAN