Ceci n’est pas une revanche

Op een dag krijgt de jonge tekenaar en animator Flor Goedleven de kans van zijn leven! Hij wordt immers aangenomen bij de tekenstudio van de gerenommeerde stripmaker Jef Kalk. Daar mag hij onder andere meewerken aan Inke en Pinke, de topreeks van het huis. Flor heeft het niet altijd gemakkelijk. Hij heeft heel wat moeten verdragen van zijn manisch-depressieve vader en als hij met Lisa eindelijk de liefde van zijn leven gevonden heeft, wordt al snel duidelijk dat ook zij nogal wat demonen met zich meetorst. En die Studio Kalk? Daar blijkt door de onderlinge naijver ook niet alles van een leien dakje te lopen.

In dertien hoofdstukken en een epiloog vertelt Marc Verhaegen een versie van zijn leven, zijn liefdes en zijn werk bij Studio Vandersteen. Hij kiest voor een stijl die over het algemeen heel realistisch aandoet, maar regelmatig geeft hij een karikaturale draai aan de bekende koppen die de revue passeren en dat zijn er nogal wat. Na enkele pagina’s nam de ramptoerist in ons er de Wikipedia-pagina van Willy Vandersteen en de website Stripinfo.be bij om te kijken welke medewerkers van Standaard Uitgeverij en de Studio er allemaal achter de pseudoniemen schuilden. Verhaegen neemt immers geen blad voor de mond en aarzelt niet om hier bepaalde roddels, die in het wereldje al langer de ronde deden, nog eens extra smeuïg in de verf te zetten. In sommige hoofdstukken probeert hij op een magisch-realistische manier de spoken in het kopje te verjagen, maar zijn interne strijd wordt jammer genoeg niet altijd even coherent in beeld gebracht en dat doorbreekt zo de flow van het verhaal.

Verhaegen is een goed verteller en een degelijk tekenaar en we hebben deze Het Beest Is Los met veel plezier gelezen. Maar ons lijkt het overduidelijk dat hij met deze graphic novel zijn eigen punten op zijn eigen i’s heeft willen zetten. Zijn ontslag bij de Studio in 2005 was toen al voer voor heel wat speculatie en blijkbaar heeft de geëngageerde tekenaar het nog steeds moeilijk om die pagina definitief om te slaan. Niettemin poneerde de man onlangs nog in een artikel in De Morgen dat hij met dit album geen afrekening met zijn oude werkgever voor ogen had. Zou hij echt niet beseffen dat hij na meer dan vijftien jaar over-en-weer moddergooien serieus de perceptie tegen heeft?

MARIO STABEL