Braziliaans temperament

In de favela’s van Rio de Janeiro woont Márcia met haar partner Aluísio en haar dochter Jaqueline, dochter van haar eerste echtgenoot. Márcia is een hardwerkende verpleegster, graag gezien in het ziekenhuis, en Aluísio is bouwvakker. Jaqueline trekt zich niets meer aan van ouderlijk gezag en gaat haar eigen gang. Niettegenstaande de waarschuwingen van haar moeder trekt Jaqueline op met een zekere Tigela, een foute vriend van een lokale bende. Op een bepaald ogenblik wordt ze door de politie opgepakt voor heling van gestolen goederen, maar ze wordt op borgtocht vrijgelaten. Márcia wil achterhalen wie de borgtocht betaald heeft, want Jaqueline heeft immers niet het geld daarvoor. Het blijkt afkomstig van een zware criminele organisatie die een advocaat heeft ingeschakeld. Aluísio ziet Jaqueline het kantoor van de advocaat verlaten en spreekt haar aan. Hij kan haar telefoon ontfutselen en verstoppen, maar wordt onder handen genomen door twee bendeleden, erbij geroepen door Jaqueline om hem een lesje te leren. Ze laten hem halfdood achter op een braakliggend terrein en hij zal lange tijd in coma in het ziekenhuis liggen. Márcia is in alle staten en wil de criminele gang van zaken van haar dochter een halt toeroepen. Ze zoekt de verstopte telefoon en bezorgt deze aan de politie. Na analyse van de telefoon zet de politie een grootschalige actie op en heel wat bendeleden worden gearresteerd. Ook Jaqueline wordt gearresteerd en belandt voor jaren in de gevangenis. Het leven wordt voor Márcia echter een hel, want verklikkers zijn in de favela’s nooit meer veilig...

Het is een aangrijpend verhaal dat enerzijds de onvoorwaardelijke liefde en bezorgdheid schetst van ouders voor hun kinderen en anderzijds een beeld toont van de criminaliteit die zo welig tiert in de Braziliaanse favela’s dat het bijna volkomen normaal wordt. Het is ook moeilijk wegens de povere levensomstandigheden om je kinderen weg te houden van diefstallen en drugshandel. In de strijd tegen de criminaliteit werden ongeveer twintig jaar geleden gewapende milities opgericht om de bevolking te beschermen, maar stilaan werden dit zelf criminele organisaties die zich bezighielden met illegale activiteiten, gedoogd door corrupte politici. Het lijkt een hopeloze strijd en toch is er nog menselijke warmte tussen vele gewone mensen.

Het album is getekend, gekleurd en geschreven door Marcello Quintanilha, een Braziliaan die al heel wat gepubliceerd heeft in het Portugees en in het Frans. Dit is het eerste album vertaald in het Nederlands. Het ontving dit jaar de prijs voor het beste album op het stripfestival van Angoulême en in 2016 ontving Quintanilha er met het album Tungstène de prijs voor de beste misdaadstrip. Luister, Mooie Márcia is levendig ingekleurd met vaak verrassende en ongebruikelijke tinten die een broeierige Braziliaanse sfeer weergeven. De hoofdpersonages zijn geen magere schoonheden, maar veeleer volslanke vrouwen met temperament, die een aantrekkingskracht hebben in die landen. De tekeningen hebben geen kadrering en ook de personages zijn slechts gedeeltelijk fijn omlijnd, maar met een juiste accentuering. Het is een sterk en vernieuwend album, te onthouden voor onze eindejaarslijst. We kijken al uit naar ander vertaald werk van Quintanilha.

JAN GOFFIN