Aanstekelijk

We hadden alweer enkele albums overgeslagen. Nu we deel 14 van Sisters hebben gelezen, zijn we gerustgesteld dat de charmes en de kwaliteiten van eerdere delen nog steeds gelden: goed getekende grappen die gezellige huiselijkheid uitstralen en een ode aan zusterliefde zijn. Zowel tekenaar William, die zijn eigen dochters als voorbeeld nam, als de vakbekwame grappenleverancier Christophe Cazenove kwijten zich prima van hun taken.

Zoals steeds steelt het jongere zusje Marine de show en is haar oudere zus Wendy het gezond verstand, al schemert in Wendy af en toe door dat er nog steeds een speels meisje in haar schuilt. In dit nieuwe album behoedt ze Marine voor het vertellen van te grote leugens of maakt ze van die onhebbelijkheid net misbruik. De twee kunnen heel lief zijn voor elkaar, maar op andere momenten zijn ze een pest voor elkaar. Uit eigen ervaring weten we dat dit gegeven waarheidsgetrouw is. Wendy is rustiger van aard terwijl Marine voortdurend rent, springt en huppelt. Mocht hun karakter te gelijkaardig zijn, zou de chemie tussen de personages minder goed werken.

Net zoals bij heel veel gagreeksen lachen we zelden hardop of komt het zelfs amper tot gegniffel. Daarvoor hebben we net iets te veel gagstrips gelezen om niet door te hebben hoe het werkt, wat nog niet wil zeggen dat we het zelf zouden kunnen. De pointes van Sisters zijn afwisselend voorspelbaar, licht verrassend, keurig ingekopt of gewoon leuk. De ware kracht zit 'm in de opbouw waarin de pure passie voor het tekenen en het vertellen van elke pagina spat. En dát is het aanstekelijke van Sisters.

DAVID STEENHUYSE