4,5 sterren

Wat begon als een eenvoudige klopjacht op de moordenaars van Emily's moeder werd met elk album een stuk complexer. Moordenaars bleken geen moordenaars te zijn, maar toch weer wel. De meesten hadden genoeg op hun kerfstok om een reis naar het hiernamaals te verantwoorden. In het vierde deel sloeg de twijfel bij Emily steeds meer toe en werd ze zelfs verliefd op haar vermeende doelwit. Ook dit keer werd het een climax vol met tragedie, maar de weg naar de laatste dader lag open. President McKinley is in werkelijkheid William Ward, de laatste overlevende van de sekte die moet boeten voor haar wandaden. De grote confrontatie lijkt plaats te vinden in het Witte Huis, maar toch ook weer niet.

De Pinkertonagenten komen ten tonele, maar worden ook weer des te sneller afgevoerd. Dat vinden we een gemiste kans en jammer dat Laurent Astier hier niet meer mee heeft gedaan. Ja, Het Venijn is een straffe western in vijf delen die zeker boven het gemiddelde uitsteekt en meer dan de moeite waard is. Maar een status onder het huidige topsegment is het maximaal haalbare. Dan nog is het een aanrader, hoewel we achterblijven met een gevoel dat er iets meer had ingezeten. Dat komt vooral omdat voor de afhandeling van de interessante verhaallijn aan het einde onnodig gas wordt gegeven. Het lot van McKinley is weer wel origineel gevonden. De echte William McKinley werd op 6 september 1901 neergeschoten door immigrant Leon Czolgosz. Hij overleed enkele dagen later. Behalve als de moordenaar van McKinley zal hij ook de geschiedenisboeken halen als verrader van Het Venijn.

Hopelijk wordt het volgende werk van Astier ook een westernstrip, want het genre ligt hem zeker qua tekenstijl. Ook zijn ontwikkelingen in vijf jaar spreken tot de verbeelding. 

Mochten we op onze site een beoordeling in aantal sterren uitdrukken met vijf als het hoogst haalbare en één ster die gelijkstaat aan overslaan, dan komen we voor Het Venijn als complete reeks uit bij 4,5 sterren.

DAI HEINEN