51 of 1554
Kazuo Umezu (88) overleden
Gisteren pas raakte bekend dat de Japanse stripmaker Kazuo Umezu al op 28 oktober is overleden. Hij werd geboren op 3 september 1936 en bereikte de hoge leeftijd van 88 jaar. In juli moest hij nog naar het ziekenhuis nadat hij thuis in elkaar was gezakt. Er werd toen terminale maagkanker vastgesteld. Hij werd in besloten kring begraven. Op die hoge leeftijd was hij nog nieuw werk aan het plannen.
Hij is vooral gekend van zijn vaak gedetailleerde en gruwelijk in beeld gebrachte horrorproductie, wat hem de bijnaam "god van de horrormanga" opleverde en wereldwijde vertalingen. Daarnaast was hij ook muzikant, acteur, regisseur en een populair fenomeen in Japan met zijn typische rood-wit gestreepte T-shirts en een Gwash-handgebaar. In zijn eentje zorgde hij voor een boom aan horrormanga en beïnvloedde daardoor heel wat Japanse tekenaars.
In zijn jeugd motiveerde zijn moeder hem om te tekenen, terwijl zijn vader hem lokale legendes vertelde over geesten en slangenvrouwen als bedverhalen. Hij was toen nauwelijks zeven jaar.
Umezu startte zijn stripcarrière in de jaren 1950 met een bewerking van het sprookje Hans en Grietje. Al vroeg sluisde hij paranormale elementen in zijn stripverhalen. Na zijn verhuis naar Tokio brak hij de conventies van het shōjo-genre (strips voor meisjes) door groteske horrortaferelen met de esthetische shōjo-elementen te combineren. In de jaren daarvoor ontwikkelde hij nota bene mee een stroom aan manga's over ballet.
Hij produceerde meer dan twintig stripreeksen. Een van zijn bekendste reeksen is het komische Makoto-chan (1976-1981) waaruit zijn Gwash-handgebaar voortkwam. Rumiko Takahashi was voor deze reeks een tijdlang zijn assistent voordat ze zelf doorbrak met reeksen als Maison Ikkoku en Ranma.
Ook op zijn palmares zijn de metafysische sf-reeks My Name Is Shingo (1982-1986) en The Drifting Classroom. In deze laatste reeks verdwijnt uit het niets een hele school en laat niets anders achter dan een gat in de grond. Terwijl de ouders rouwen en de autoriteiten een onderzoek instellen, zijn de vermiste leerlingen en leraren gestrand in een angstaanjagende woestenij waar ze moeten vechten om te overleven. The Drifting Classroom verscheen in het Japans tussen 1972 en 1974 in elf manga's waaruit een film (1987) en een tv-reeks (2002) vloeiden. Het Amerikaanse Viz Media bundelde de complete reeks in drie dikke delen van elk meer dan 750 pagina's.
Op muzikaal gebied genoot Uzemu extra bekendheid door in 1975 een plaat op te nemen met liedjes die waren gebaseerd op zijn horrormanga's. Na de reeks Fourteen moest hij in 1995 stoppen met tekenen door tendinitis en werd hij nog meer een publiek figuur. Er volgde een tweede plaat in 2011.
Een Franse erfgoedprijs op het stripfestival van Angoulême voor My Name Is Shingo motiveerde hem om in 2018 opnieuw te tekenen. Dat werd een reeks van honderd-en-een schilderijen gebaseerd op zijn oude succesreeks. Hierin vertelt hij over artificiële intelligentie. Wanneer een industriële robot met de naam Monroe in de fabriek van zijn vader begint te werken, is Satoru gefascineerd. Naarmate hij en zijn vriend Marin meer tijd doorbrengen met Monroe, beginnen ze te vermoeden dat er veel meer achter de machine schuilt dan iedereen beseft. Maar kinderen noch volwassenen zijn voorbereid op Monroes gewelddadige ontwaken in het bewustzijn.
Op filmgebied liet Uzemu zich net zo min onbetuigd. In 2014 regisseerde hij het autobiografische Mother waarin hij vertelt over incidenten die plaatsvinden terwijl een uitgeverij werkt aan een boek over Umezu's leven. Hoofdredacteur Sakura is zich bewust van de overweldigende invloed die Ichie, Umezu's moeder, had op zijn leven. Terwijl de uitgeverij verder graaft in Umezu's leven, doen zich bizarre gebeurtenissen voor die angst en verwarring zaaien.
In 2019 kende de Japanse Dienst voor Culturele Zaken hem de titel Commissaris voor Culturele Zaken toe, een eretitel voor personen die zich onderscheiden hebben in artistieke en culturele activiteiten. Ondanks dat Japan het stripland bij uitstek is, wordt de titel zelden toegekend aan iemand uit de manga-industrie.
51 of 1554