Dupuis en Graton in november en december

De Kármánlijn is het derde album van Éric Giacometti die de succesvolle actiereeks van scenarist Jean Van Hamme overnam. Philippe Francq knalt als vanouds als tekenaar. Deel 23 is meteen de opener van een tweeluik. Vorig jaar kon je op de website van Dupuis de eerste vijftien pagina's in potloodvorm lezen, ook in het Nederlands. Het was toen al duidelijk dat het nieuwe verhaal aandacht zal hebben voor de ruimtevaart, meer bepaald door een Frans ruimtevaartbedrijf dat tot de Groep W behoort. De titel van het album verwijst naar de wetenschappelijke benaming voor de denkbeeldige grens op een hoogte van een honderdtal kilometer boven de aarde die het onderscheid maakt tussen de luchtvaart en ruimtevaart. Er valt eerder te verwachten dat we Largo in een internationale spionagezaak verwikkeld zien dan dat hij als astronaut een uitstapje maakt. Al weet je maar nooit met het clubje miljardairs/aspirant-astronauten zoals Elon Musk, Steve Bezos, Richard Branson en Yusaku Maezawa.

"Tijdens een incognito bezoek aan een tinmijn in Indonesië ontdekt Largo Winch tot zijn verbazing dat een van zijn dochterondernemingen kinderen tewerkstelt om essentiële onderdelen voor smartphones te kunnen maken. De miljardair beslist om Groep W in de richting van een meer ethische en groenere economie te sturen, maar zonder de spitstechnologie te verwaarlozen. Voornamelijk die technologie die met de ruimtevaart heeft te maken, of het nu gaat om satellieten of het opruimen van afval in een baan om de aarde. Largo Winch zal het pad kruisen van Jarod en Demetria Manskind, jonge en geniale ondernemers met een explosieve moraal en dito ideeën. Zij laten geen gelegenheid voorbijgaan om hem in de media belachelijk te maken. Hun ontmoeting is als een voorbode van grote problemen, zoals een ruimtevlucht die wel eens verkeerd zou kunnen aflopen... Want in de schaduwen zijn mysterieuze moordenaars met onduidelijke motieven aan het werk. De wereld van de economie mag dan aan het veranderen zijn, de manieren waarop sommige criminelen zaken doen zijn dat allerminst..."

Het allerlaatste scenario van Raoul Cauvin voor De Blauwbloezen verschijnt helaas postuum. Cauvin overleed namelijk op 19 augustus. Cauvin had geen speciaal afscheid ingelast. Het is een verhaal zoals een ander dat weliswaar na het door Jose Luis Munuera en BeKa gemaakte deel 65 verschijnt.

"Wanneer hij terugkomt van een missie ontdekt Blutch dat Arabesk, zijn dierbare merrie die tijdens charges voor dood speelt, door een andere noordelijke eenheid is gevorderd. Uitzinnig van woede verwoest hij alles wat op zijn pad komt, met inbegrip van de officiersmess. Uiteindelijk kan hij Chesterfield overtuigen samen zijn paard te gaan zoeken. Wat volgt is een gevaarlijke en hilarische roadmovie, waarin de gruwelen van de Burgeroorlog zichtbaar worden. Onderweg ontmoeten ze een oude vijand en zullen ze een paar keer nipt aan de dood ontsnappen... Dit is een album om van te genieten want Willy Lambil toont opmerkelijker dan ooit dat hij de kunst van het paarden tekenen onder de knie heeft."

Voor Lambil gaat het werk gewoon verder. Hij verklaarde al meermaals dat hij De Blauwbloezen blijft tekenen tot hij erbij neervalt. Intussen werkt hij aan deel 66 dat volgend jaar moet verschijnen. Dat verhaal is geschreven door de Bretoense scenarist Kris (Christophe Goret). Zijn verhaal heet Irish Melody. De rol van Ierse soldaten in het Amerikaanse leger komt hierin aan bod. Kris heeft een tijdje in Ierland gewoond. Een bijkomend geluk: Lambil is zelf gek op Ierland en hij wou altijd eens Ierse landschappen tekenen, hoewel Kris' verhaal zich daar helemaal niet afspeelt. Het blijft op Amerikaanse bodem gesitueerd, meer bepaald aan de vooravond van de Slag bij Fredericksburg (13 december 1862) waar het Zuidelijke Army of Northern Virginia van generaal Robert E. Lee tegenover het grotere, Noordelijke Army of the Potomac van generaal-majoor Ambrose Burnside stond. De Zuidelijken wonnen glansrijk.

Het vierluik Hoop in Bange Dagen is een vervolg op Emile Bravo's fenomenaal goed onthaalde Dagboek van een Fantast in de nevencollectie Robbedoes door... Bravo dropt Robbedoes in Hoop in Bange Dagen midden in de Tweede Wereldoorlog.

Deel 2 eindigt met Robbedoes die met de Joodse kinderen Lowietje en Suzanne in de trein naar Duitsland stapt. Deel 3 vertelt hoe dat verder gaat. Halverwege het verhaal worden Robbedoes en Kwabbernoot getroffen door een bombardement. Robbedoes verzeilt zelfs in een coma, wat de droomsequentie op de cover van Spirou nummer 4343 van 7 juli verklaart. Dat Robbedoes nu met gebroken benen in een rolstoel zit en zich onmachtig voelt om zijn verloofde Kassandra achterna te gaan, is al voorspeld in deel 1. Toen had Robbedoes een nachtmerrie waarin hij vastzat in een ruïne. Bravo heeft zijn verhaal van een dikke 400 pagina's namelijk al lang uitgeschreven. Deel 3 telt trouwens 116 pagina's.

Kwabbernoot doet er alles aan om zin te geven aan zijn eigen leven... en de vrouw van zijn leven te veroveren. Robbedoes daarentegen probeert goed te doen... met het risico opgepakt te worden voor zijn heroïsche daden. Beiden zitten (onbedoeld) in het verzet, hoewel Kwabbernoot zijn missies verknalt en terug poppenkast gaat spelen. Hij zal moeten bewijzen dat er grote verantwoordelijkheden aan hem toegewezen kunnen worden die hij met moed en enthousiasme aanneemt. Ook de rol van de Joodse schilder Felix wordt belangrijker. Hij ziet zich genoodzaakt meer en meer onder te duiken. Hij neemt het risico om een zelfportret te maken dat hem in de problemen kan brengen, want hij schildert zich met een gele jodenster. Het is zijn manier om zich te verzetten tegen de nazivervolging. Het schilderij kan een wapen zijn. Dat is toch wat een andere schilder tegen Robbedoes zegt. En die man is de befaamde Belgische kunstschilder René Magritte.

Voor de cover zet Bravo de lijn verder van het tafereel tussen of achter soldatenlaarzen.

"Buck Danny en Mossad-agente Beate Akerman zijn op zoek naar Tumbler, die in de Argentijnse bergen verdween aan boord van de Sea Dart, en Sonny, die in een oud kistje werd neergeschoten door plaatselijke bandidos. Zijn zoektocht leidt het valse echtpaar ‘Smith’ naar het kleine dorp Ciudad Verde, dat eruitziet alsof het uit een Beierse ansichtkaart komt! Een dorp dat door zijn inwoners verlaten lijkt te zijn... Waarom? Misschien dat de komst van een DC4 transportvliegtuig hen verder kan helpen. De DC4 landt 's nachts en onthult aan Buck het bestaan van een geheime basis, gegraven onder een meer in de Altiplano. Een plaats waar voormalige nazi's het Vierde Rijk aan het voorbereiden zijn en een project voortzetten dat tijdens de Tweede Wereldoorlog werd opgestart. Het zou gaan om een antizwaartekrachtsysteem waarmee vliegtuigen duizelingwekkende snelheden kunnen halen door de luchtweerstand te verminderen."

"Ambre, bekend onder de bijnaam ‘La Loba’, en door sommigen beschouwd als een oude heks, woont alleen in het bos. Haar doel: de beenderen van haar vermoorde wolf terugvinden, die ze dankzij eeuwenoude geheimen weer tot leven hoopt te wekken... Maar de komst van een jonge onderzoeker op haar berg verstoort het evenwicht in haar dagleven. Haar nachtleven blijft echter zoals altijd door haar herinneringen bepaald. Ambre herinnert zich hoe zij de vorige Loba heeft opgevolgd en zo ontsnapte aan een gebrek aan evenwicht tussen de mens en de natuur. Een onevenwicht dat belichaamd wordt in de persoon van Charles, haar jeugdvriend en een verfoeilijke voorvechter van het ‘modernisme’... Ze herinnert zich ook de grote gebeurtenissen die de definitieve breuk tussen de mens en zijn omgeving teweegbrachten, in naam van de ‘vooruitgang’. En in al die herinneringen komt steeds de wolf terug, als het symbool van deze gevreesde en ontkende dierlijke kant van de mens… Altijd weer mooier, altijd meer geïnspireerd: het einde van een krachtig humanistisch en ecologisch pleidooi van Jean-Claude Servais."

"Kid Paddle is niet alleen een echte pro in videogames. Hij is ook een kind met een zwak voor alles wat bloederig, slijmerig, walgelijk... en grappig is! En op dat gebied heeft hij werkelijk een overvloedige verbeelding en schuwt hij niets. Dit alles onder het afkeurende oog van zijn vader, een vredelievende ambtenaar, en zijn zus Carole, een wanhopig redelijke brugklasser, zijn twee favoriete slachtoffers."

"Tijdens een skicursus in Val d'Isère ontmoet Tom een van zijn vroegere kameraden die testpiloot is geworden en verantwoordelijk is voor een geheim ruimte-inlichtingenprogramma. Hij wil microsatellieten rechtstreeks de ruimte insturen vanuit een speciaal uitgerust Rafale-vliegtuig. Tegelijkertijd escaleert het sluimerende conflict tussen Noord- en Zuid-Korea, waardoor de wereld in een kernoorlog dreigt te storten. Tom vervoegt met spoed het nucleaire vliegdekschip Charles de Gaulle in Polynesië, om de lancering van vier spionage microsatellieten vanop een Myriade-platform uit te voeren. Maar de Noord-Koreaanse geheime dienst zal er alles aan doen om de operatie te saboteren..."

"In de familie Vaillant heeft iedereen zijn eigen berg te beklimmen! Terwijl Steve Warson betrokken is bij de Democratische voorverkiezingen voor het Amerikaanse presidentschap, maakt Jean-Michel een ultra-competitief prototype en werkt Patrick aan de nieuwe Vaillante Grand Tourisme. Françoise, de nieuwe algemeen directeur van het bedrijf, probeert een assemblagefabriek te bouwen, nieuwe modellen te creëren, maar ook een buzz rond het merk te creëren... In die context zal Michel Vaillant zijn eigen berg moeten beklimmen. Een echte berg! Die meest geschifte beklimming ter wereld, de Pikes Peak Hill Climb, in Colorado. Een buitengewoon parcours. Een klim door de wolken op een hoogte van meer dan 4000 meter, 156 steile bochten en een bekende vijand: Bob Cramer, bestuurder van de Texas Drivers. Opnieuw staat de 13 aan de start... Voor Benjamin Benéteau en Denis Lapière is dit hun tiende beklimming, voor Michel Vaillant en Vincent Dutreuil de tweede. Samen vormen ze een team van enthousiastelingen dat perfect voorbereid is om de Pikes Peak aan te pakken, een honderd jaar oude race waaraan nog nooit een Vaillant heeft deelgenomen."