De Familie Snoek integraal vanaf november 2023

Standaard Uitgeverij zit op een berg Vlaams erfgoed dat de laatste jaren almaar meer in een nieuw jasje raakt uitgegeven in de vorm van integrale reeksen met achtergronddossiers. Na Nero - De Stallaert Jaren tussen 2018 en 2021, Nino in 2018, De Rode Ridder sinds 2019, Piet Pienter en Bert Bibber tussen 2020 en 2022, Robert en Bertrand sinds 2021 en vanaf april Biggles komt daar vanaf november 2023 een nieuwe integrale reeks bij: De Familie Snoek, een klassieker van Willy Vandersteen.

Standaard Uitgeverij zal álle 759 gags bundelen in vier integrales, inclusief de gags die in 2022 zijn verschenen in de Erfgoedreeks van 't Vlaams Stripcentrum. Na het eerste deel in november, volgen de andere drie delen al snel in de loop van 2024.

De vier integrales zullen elk 200 pagina's tellen met ook een dossier van 16 pagina's. De eerste drie delen verschijnen in zwart-wit, het laatste deel zal volledig in kleur zijn. Voor alle covers van de integrales tekent Dirk Stallaert nieuwe afbeeldingen. Hij tekent ook telkens de ex libris bij de luxes. De verkoopprijs van de gewone hardcovers bedraagt 37,50 euro, de prijs van de luxe-edities met linnen rug en gesigneerde ex libris is vastgelegd op 69,95 euro.

In 1945 creëerde Willy Vandersteen de gagreeks De Familie Snoek voor De Nieuwe Standaard (1945-1947) en De Standaard (1947-1954). Daar verschenen 406 gags van die intussen zowat allemaal zijn uitgegeven en heruitgegeven in diverse albumreeksen. Een tweede reeks gags was tussen 1965 en 1969 in Pats, de kinderbijlage van De Standaard, te lezen. Ook die raakten uitgegeven in album. Tot slot liep een derde reeks gags tussen 1969 en 1972 in het weekblad TV Ekspres, toen voor het eerst in kleur. En die raakten niet in album uitgegeven. Daar bracht 't Vlaams Stripcentrum, sinds enkele jaren de uitgever van de collecties Fenix en Sfinx, verandering in. Eric De Rop, die indertijd betrokken was bij deze laatste reeks gags, tekende de cover van de uitgave. 't Vlaams Stripcentrum was al langer op zoek naar goede reproducties of scans van de gepubliceerde gags. Dat kostte heel wat tijd en moeite, maar het album van 148 pagina's werd dus een feit.