Benoît Sokal (66) overleden

29 mei 2021 Overlijdens

Vrijdag 28 mei overleed de Belgische strip- en gamemaker Benoît Sokal. Hij werd 66 jaar en stierf aan een al langer aanslepende ziekte in het Franse Reims waar hij woonde. Hij is vooral gekend van zijn gitzwarte en satirische detectivereeks Canardo met een eend als inspecteur.

Sokal liep school op Saint-Luc in Brussel waar hij in het befaamde Atelier R les kreeg van Claude Renard en met klasgenoot François Schuiten nog zou samenwerken. Die generatie brak met de klassieke Franco-Belgische school en kon in het maandblad (À Suivre) (later ook in het Nederlands in Wordt Vervolgd) aan de slag om baanbrekende strips te publiceren. Sokal introduceerde zijn cynische, depressieve eend Canardo, met een zwak voor alcohol, sigaretten en femme fatales. De reeks verscheen eerst nog als korte verhalen in zwart-wit. Die werden gebundeld in het album Van Niksdoen Krijg Je Dorst (1979, Casterman). Vanaf 1981 liep de albumreeks in kleur en genoot meteen succes dat leidde naar vertalingen in tien talen. Tot 2018 verschenen vijfentwintig delen en een deel 0 met die eerste korte verhalen in kleur. Het tekenwerk besteedde hij gaandeweg uit aan zijn medewerker Pascal Regnauld.

In 1987 maakte hij een uitstapje met de romanverstripping Sanguine, naar het werk van Alain Populaire, nu met mensen als personages in plaats van dieren. Het historische verhaal speelt zich af tijdens de Dertigjarige Oorlog die tussen 1618 en 1648 in tal van landen woedde.

Sokal was ook geïnteresseerd in moderne technieken. Medio jaren 1990 was hij een van de eersten om met digitale inkleuring te experimenteren. Dat paste hij toe in zijn one-shot De Man die niet meer Schreef, gebaseerd op elementen uit zijn eigen familiegeschiedenis, met name herinneringen van zijn grootvader die een veteraan was van de Eerste Wereldoorlog. Na het ontwikkelen van eigen grafische software begaf hij zich op een ander creatief domein: games. Uit het Canardo-album Amoxonië (deel 5, 1986) destilleerde hij met de steun van uitgeverij Casterman het computerspel Amerzone voor de Franse gameontwikkelaar Microïds. Daar werkte hij vier jaar lang aan, maar die inspanning werd beloond met een verkoop van meer dan 1 miljoen exemplaren. Later volgde de avonturentitel Syberia die doorheen de jaren drie verschillende, almaar betere versies kreeg. In oktober 2020 kwam nog een proloogspel uit. Van deze games raakten miljoenen exemplaren verkocht. In 2002 kreeg hij van Mass Media de trofee van "Persoonlijkheid van het Jaar" bij de Phénix Awards voor diens creatieve werk aan games.

In 2003 richtte hij zijn eigen gamebedrijf op, White Birds Productions, naar de witte vogels uit Amoxonië. Daaruit vloeide het spel Paradise voort, uitgegeven door de grote speler Ubisoft. Paradise werd vervolgens omgeturnd naar een vierdelige stripreeks, getekend door Brice Bingono, verschenen tussen 2005 en 2008. In 2015 gaf Casterman het vierluik uit als een integrale.

Tussen 2010 en 2014 maakte Sokal opnieuw grote sier als tekenaar en schrijver van de trilogie Kraa, waarin natuur, mens en dier centraal stonden.

Met zijn goede vriend Schuiten legde hij zich in 2017 toe op de nieuwe fantasyreeks Aquarica (Rue de Sèvres in het Frans, Daedalus in het Nederlands), dat aanvankelijk een film moest worden. Het bedoelde tweeluik blijft onvoltooid. Het was de eerste strip die Sokal bij een andere uitgeverij dan Casterman publiceerde. Deze uitgeverij en Sokals lezers verliezen een belangrijke bedenker van boeiende verhalen, verrassende werelden en onvergetelijke personages.

Sokal is dankzij zijn culturele bijdrage een officier in de Belgische Leopoldsorde en een ridder in de Franse Kunst en Letteren.

Hieronder vind je een animatietest voor wat een geanimeerde langspeelfilm van Aquarica had moeten worden. Het filmpje werd in 2019 gemaakt door de Canadese studio's Item 7 en L'Atelier Animation, geregisseerd door Martin Villeneuve, de broer van Denis Villeneuve (Blade Runner 2049, Dune. Martrin is zelf de regisseur van Mars & Avril waarvoor François Schuiten zijn medewerking verleende. Het was de bedoeling dat Schuiten en Sokal voor de film Aquarica zouden optreden als visual designers.