De Pratt in Cleysters

De enigmatische Theodoor Cleysters heeft zich teruggetrokken op het tropische eiland Tanjkek-Lingur samen met zijn geliefde Aro Satoe. Alles is weer rustig. De aanval met een bende geronselde zware mannen op zijn door piraat Crab ingenomen palmboomeiland heeft geloond. Zijn grootste vijand is dood. Theodoor heeft zijn wraak. Eindelijk. Helaas is zijn opportunistisch vriendvijand November ook gestorven in de strijd. Zijn dood blijft nazinderen bij Cleysters. Zijn ruige bemanning neemt intussen de wapensmokkel van Aro Satoe in handen. Alles gaat goed tot het Britse leger Cleysters’ schip, de Amok, verovert. De hele bemanning wordt ter dood veroordeeld wegens piraterij. Maar de buit is nog niet binnen voor de Britten. Ze willen de piratenleider, Aro Satoe. De Britse majoor denkt echter dat Cleysters en de geheimzinnige Satoe een en dezelfde persoon zijn, en wil koste wat het kost zijn hoofd. In de wateren rond Singapore wemelt het van klikspanen, waardoor Tanjkek-Lingur al snel wordt binnengevallen door het Britse leger. Tijd om te vluchten.

Veertig jaar. Dik veertig jaar is deze amper veertiendelige stripreeks al van de Duinkerkenaar Frank Le Gall. Sinds 2000 zijn amper vier delen verschenen. Maar elk nieuw album doet ons de reeks herlezen en vergroot zijn klassieke status. Ja, dit blijft een topreeks. En we staan niet alleen met deze mening. Als we deze Aro Satoe openslaan, worden we direct verwelkomd met een wijd uitgesmeerde oplijsting van de schaarse albums. Onder haast elke titel staan de stripprijzen die het desbetreffende album heeft gewonnen. Dit is zo mooi. Zo indrukwekkend. Even impressionant begint Aro Satoe. Grafisch neigt Le Gall steeds meer naar Hugo Pratt en Joann Sfar. De gezichten worden markanter. De decors steeds gedetailleerder. Hierdoor wordt het uitgepuurde hoofd van Theodoor vandaag bijna een anomalie in de straffe tekeningen. We malen er niet om. Evolutie moet er zijn, en dit is een hele mooie.

Na de vorige delen, die respectievelijk een whodunnit, een liefdesroman en een puur avonturenverhaal waren, slaat Le Gall een nieuwe weg in. Het begint allemaal wat mysterieus, maar je zit gelukkig op de eerste rij waardoor je mee de informatie uit eerste hand krijgt. Pas na enkele pagina’s weet je hoe de vork in de steel zit. En dan ontploft het verhaal met de inval van de Britten. De toon verandert. Aro Satoe en Theodoor vluchten het oerwoud in. Terzelfdertijd vlucht Cleysters in zichzelf en beleeft een innerlijke reis. Plots is Corto Maltese wel heel dichtbij. Het levert een gelaagd album op met twee snelheden en verhaallijnen. Wat bizar, maar even aantrekkelijk. De reeks is klaar om zich nog maar eens te heruitvinden.

Aro Satoe is een superblij weerzien met een iconische held die zich blijft vernieuwen, geschreven en getekend door een tekenaar die ons grafisch blijft verbazen. Knap.

WOUTER PORTEMAN