Biografie van een pionier

De geestelijke vader van Blake en Mortimer is een man die tot de verbeelding spreekt, misschien zelfs nog meer dan zijn tijdgenoot Georges Remi. Als het gaat over pure Google-hits wint Edgar P. Jacobs het in elk geval op punten van de Kuifje-man. In de loop van de laatste decennia verschenen er dan ook heel wat naslagwerken over de man en met De Erfenis van Jacobs staat er binnenkort weer eentje op stapel.

Deze De Doemdromer is een samenwerking tussen schrijver/scenarist François Rivière en tekenaar Philippe Wurm. Die eerste schreef niet alleen heel wat stripscenario’s (Victor Sackville is waarschijnlijk zijn bekendste creatie), maar publiceerde ook een aantal essays en biografieën, met onder andere Edgar P. Jacobs als onderwerp. In dit album klutst hij die diverse ervaringen samen en maakt hij er een pakkende hommage aan de grootmeester van. Alles wordt fijntjes uitgetekend in de Klare Lijnstijl van de maestro himself door Wurm. De heren ontvingen hiervoor in Frankrijk trouwens de Prix Historia in de categorie strips.

In negen hoofdstukken volgen we de levensloop van Jacobs. We zien zijn worsteling met de liefde, zijn korte operacarrière, zijn succes als striptekenaar, zijn gebrouilleerde relatie met Hergé en zijn eenzaam einde. Rivière heeft zijn huiswerk goed gemaakt en baseert zich onder meer op bestaande interviews met de auteur. De hiaten in de chronologische vertelling weet hij steeds op een geloofwaardige manier op te vullen, zodat je een heel lezenswaardige, soms zelfs poëtische versie van ’s mans leven te lezen krijgt die het standaardniveau van een stripbiografie ruim overstijgt. Vooral het laatste hoofdstuk wordt heel pakkend in beeld gebracht.

Jacobs’ documentatiedrang en perfectionisme zorgden ervoor dat zijn output in zijn latere jaren vrij beperkt was. We hoorden ooit dat hij een bepaalde scène niet kon afwerken, omdat hij aan het wachten was op een foto van een Japanse vuilnisbak. Die bleek er dan hetzelfde uit te zien als zijn eigen vuilnisbak. Het zegt wel iets over de haast ziekelijke werkethiek van de man die door collega-grootheden als André Franquin en Andre-Paul Duchâteau op handen gedragen werd.

Deze De Doemdromer is zo een geslaagd album geworden dat niet alleen de kenmerken van een pure biografie vertoont, maar zeker ook een eerbetoon is aan een van de grote wegbereiders van de negende kunst. Waarvan akte!

MARIO STABEL