Worstelen

Achter een intrigerende cover, met een halfnaakte jongen die een nazivlag vasthoudt tussen wijnvaten met Riesling, schuilt een verdomd goed verhaal dat begint in het heden. In een opvangcentrum in het Franse Mulhouse probeert een jongeman af te kicken van een drugsverslaving. Op de eerste, moeizaam verlopende nacht maakt hij kennis met zijn buurman die gewekt wordt door nachtmerries. Bij een glas lekkere Riesling vertelt hij over Alfred Engel, zijn vader die een grote wijnbouwer was in de buurt van Colmar. Een pagina verder zijn we in het jaar 1940, meer bepaald de maand juni wanneer de Duitsers Frankrijk innemen. Alfred metselt nog snel een muur om een groot deel van zijn wijnkelder te verstoppen. De familie Engel woont in de Elzas, dat nog niet zo lang geleden Duits grondgebied was en tevoren Frans. In een regio die worstelt met de eigen identiteit en de vraag wat nu het vaderland is in deze precaire oorlogssituatie, staan mensen uit eenzelfde gemeenschap of gezin tegenover elkaar: Fransgezinden en Duitsgezinden, leraars en leerlingen, vaders en zonen, zussen en broers. Ook de familie Engel wordt verscheurd door overtuigingen, nationalistische ideologieën, achtergronden en inschattingen. Gemaakte keuzes hebben verschrikkelijke, verwoestende gevolgen. Diepe ontgoocheling en verraad gaan hand in hand. En dan slaat een drama toe.

Een Familie in Oorlog leek weer een familiesaga omtrent wijn te worden, zoals Espés succesreeks Châteaux Bordeaux op scenario van Eric Corbeyran. Voor Stéphane Piatszek (De Eenhoornridder) vormt het familiebedrijf in de wijnbouwbusiness veeleer de achtergrond voor het belangrijkere menselijke verhaal. Hij laat daarbij niet na om te duiden dat er ook bij de "goeden" tijdens de Tweede Wereldoorlog huichelaars en smeerlappen zaten. Een Familie in Oorlog heeft allures van De Meesters van de Gerst en het epos Er Was Eens, ook verhalen waarin een familie vol interne conflicten centraal staan.

Voor Châteaux Bordeaux hanteert Espé een realistische tekenstijl waarin zijn grafische gebreken en zwaktes nog steeds opvallen. Voor Een Familie in Oorlog kiest hij voor een meer semi-realistische stijl waarin grote neuzen geen opzien baren, te vergelijken met wat Sylvain Vallée (Er Was Eens, Katanga) presteert. Die stijl gaat Espé veel beter af. Het is veel overtuigender, maar dat komt misschien ook omdat het verhaal minder technische uitleg en een educatieve insteek vereist dan in Châteaux Bordeaux. Espé lijkt ons de vrijheid voor Een Familie in Oorlog optimaal te benutten.

Dit is een heel vernuftig vertelde strip met prima gedoseerd drama. In de laatste maand van 2020 krijgen we nog een extra topper in onze schoot geworpen.

DAVID STEENHUYSE