172 of 1728
De Belegerden
Wanneer een toren een krater laat
Een positief ingesteld iemand noemt het waarschijnlijk een torenhoge uitdaging, een negativist verwoordt het vast eerder als een opeenstapeling van problemen. Een realist weet dat er een verwoording voor verzinnen weinig zin meer heeft. De stad wil het appartementsblok namelijk ontruimen en slopen, liever vandaag nog dan morgen. De woontoren is immers alles wat de stad niet wil: een aantrekkingspool voor criminaliteit in en rond het gebouw, een bewijs van onkunde van de overheden want al jarenlang een visuele herinnering dat de stad achteruitboert en tot slot een architecturaal onding dat het uitzicht geen eer aandoet. Sloop is dus de aangedragen oplossing. Maar in de Onpi — want zo heet het gebouw — wonen nog mensen en staan er nog heel wat deals en handeltjes te gebeuren, zelfs al heeft de politie het gebouw zowat omsingeld voor de ontruiming. Zelfs Cirù, een gepatenteerde hangjongere en crimineel in de dop, die niet eens in de Onpi woont, vertoeft er vaak. Ook nu, wanneer hij er beter niet zou zijn.
Wat een machtige sfeerschepping laten de auteurs hier op hun lezers los. De krachtige cover hint er al op, maar de sterke tekeningen van Italiaan Vincenzo Bizzarri ondersteunen en versterken prima de hangende dreiging die zijn landgenoot Stefano Nardello in zijn polarscenario verwerkt. Ook Nardello moet tevreden geweest zijn, het is immers de tweede maal dat hij met Bizzarri samenwerkt. Daarmee heeft hij zijn hele (in aantal bescheiden) oeuvre aan ’s mans tekenpen toevertrouwd.
De dertiger Bizzarri werkt ook met andere auteurs verder aan de weg naar bekendheid en dat springt grafisch terecht in het oog. Zijn (in het Frans) recentste worp heeft een topper als Laurent-Frédéric Bollée (onlangs nog aangekondigd als nieuwe scenarist van verkoopssucces Lady S.) als medescenarist op de cover staan.
Het scenario van Nardello is een geslaagde mix van verwachte en verrassende elementen in een setting die je meteen bij het nekvel pakt. Een polarthriller die vastbijt, niet lost en zich wentelt in het thema van uitzichtloosheid. Precies zoals een polar hoort te zijn.
Andermaal heeft Lauwert Uitgeverij een uitstekende beoordeling gemaakt.
DIEDERIK VAN DE VELDE
172 of 1728