Storm in een rustige haven

Het is bizar. Marius heeft een aardig leventje op een rustige plek, die velen als vakantiebestemming zouden willen, en weet bovendien de  liefde voor Fanny beantwoord. En toch... toch er nog steeds die vermaledijde lokroep van die aanmerende schepen. Nog altijd wil Marius de zee op, het avontuur tegemoet. Maar zijn vertrek zou Fanny teleurstellen. Fanny beseft dan weer dat als zij hem aan land houdt, hij nooit helemaal gelukkig zal zijn. Ze zijn een schip dat langs twee kanten golven vangt. En waar golven zijn, zijn ook kapers.

En dan zijn er ook nog de stuurlui aan wal. Zij die allemaal een zegje hebben (of willen) in wat hen eigenlijk niet aangaat. Marius' mede-Marseillanen laten het niet na hun oordeel klaar te hebben over Fanny en de jongeman. Uiteraard is daarbij hun eigen belang en hun eigen gelijk vanzelfsprekend en even belangrijk als hun eer in het spelletje kaart waarbij dat ter sprake komt. Zo krijgen we alweer een illustratie van het Marcel Pagnol-kenmerk bij uitstek. Knap gedaan van de heren Serge Scotto en Éric Stoffel.

Wie trouwens denkt dat de tijdsgeest van Pagnol te veraf is om nog relevant of herkenbaar te zijn, zou overigens weleens bedrogen kunnen uitkomen. Behoorlijk wat scènes uit Pagnols toneelstukken, romans en films leven als knipoog verder in de Franse populaire cultuur. In Asterix en de Ronde van Gallië, toch wel hét album dat de draak steekt met zogezegd typisch Franse gewoonten, wordt verschillende keren naar de toneelstukken Marius en Fanny verwezen. De bewuste kaartscéne komt heel duidelijk in beeld. Pagnol-humor kan dus perfect uit zijn tijdskader of setting worden getild en alsnog overeind blijven. Het is tijdloos omdat het simpelweg universele menselijke gedragingen uitvergroot.

In de tekeningen van Sébastien Morice zagen we bij deel 1 een soort Disney-vibe, deels ook door de warme kleuren. Die indruk blijft overeind. In het scenario is een soort dreigende emotionele uitbarsting nooit ver weg. Dat lijkt te botsen met de dromerige tekeningen, maar doet dat niet. Het is een bewijs van kunde van alle auteurs.

Het Marius-tweeluik is hiermee afgesloten. Maar de Marseillaanse saga gaat verder, want ook de verstripping van het toneelstuk Fanny zal deel uitmaken van deze Pagnol-collectie. Wordt dus vervolgd.

DIEDERIK VAN DE VELDE