Sprakeloos mooi getekend

Frankrijk, 1896. Als een blanke tiet domineert de pas gebouwde koepel van de basiliek op de Montmartre de skyline van Parijs. Verder op de heuvel bieden de laatste windmolens wanhopig verzet tegen hun toekomstige afbraak. In de louche kroegen van de wijk viert de anarchie hoogtij. Errond zijn prostituees en modellen op zoek naar financiële en artistieke waardering. Hun klanten zijn de hippe art-nouveauschilders en rijke industriëlen. Soms is er een link tussen beiden. Zo is de roodharige Axelle Valencourt, die recent poseerde als De Herfst voor Alphonse Mucha, de minnares van de steenrijke Alexandre de Breucq. De man is al een tijdje het gespreksonderwerp van elitair Parijs. Hij geeft immers een deel van de winst uit zijn hoogovens aan zijn personeel. Dergelijke sociale empathie is ongehoord. Dik tweehonderd kilometer verderop, in de baai van de Somme is een schoener aangespoeld. Aan boord ligt enkel een opgezwollen, etterend lijk. Het is Alexandre de Breucq. Vergiftigd. De lokale politie haalt er onmiddellijk de beste Parijse inspecteur bij, Amaury Broyan. Als iemand die moord kan oplossen, is hij het wel. Bovendien zal hij zo zijn gedachten wat kunnen loskoppelen van de recente, onverwachte dood van zijn dochter.

Je moet het maar kunnen. Scenarist Philippe Pelaez, die ons recent nog omverblies met de western Six, slaagt erin om de slechtste openingspagina ooit te schrijven. Het is opgezwollen, pompeus en pedant taalgebruik waardoor we per direct medelijden hadden met de vertaler. Bijna hadden we de strip teruggelegd bij onze stripboer. Gelukkig vliegen we er vanaf pagina 2 wel helemaal in. Pelaez blijft het echter groot en te groots zien. Zijn verder vlot lezende politieroman landt netjes, maar hij sleurt er onderweg te veel protagonisten bij om alles in een enkel album te duwen. Soms is minder meer.

Deze strip zou zomaar kunnen verdrinken in de tsunami van nieuwe uitgaves, ware er niet de ongelofelijke tekeningen van Alexis Chabert (Bourbon Street, Taxi Molley,...). Voor deze art-nouveaustrip heeft de Fransman zich helemaal opnieuw uitgevonden. Zijn stijl houdt nu het midden tussen Fabrice Meddour en Gradimir Smudja, maar hij kiest ervoor om af en toe zijn decors luchtig te houden. Hierdoor ademt deze strip. Dit is echt genieten. Voor wie dieper wil graven, raden we graag aan om even te googlen naar de schilderijen van Gustave Caillebotte en vooral Jean Béraud. Chabert heeft ettelijke van hun werken verwerkt in de strip zonder dat het ook maar een moment geforceerd aanvoelt. Heel knap. Klik hier om enkele voorbeelden te zien.

Al bij al is Herfst in de Baai van de Somme te ambitieus aangepakt qua scenario, maar we zijn heel blij dat de auteurs een nieuwe poging ondernemen naar eeuwige roem. In het najaar komt al een tweede verhaal uit in het Frans, gebaseerd op het wintermodel van Alphonse Mucha. De eerste geloste pagina’s beloven veel goeds!

Herfst in de Baai van de Somme is er eentje om in de gaten te houden. Zo mooi getekend, vind je ze vandaag nog zelden.

WOUTER PORTEMAN