Peuterboek voor volwassenen

Diep op de bodem van de oceaan woont een gigantische walvis. Ze is honderdduizend jaar oud. Alle vissen van de oceaan, jong en oud, gaan graag bij haar op bezoek, want in haar reusachtige lijf zit een bibliotheek verborgen met miljoenen boeken. Als de walvis er echt zin in heeft, zet ze haar bril op en leest ze een verhaaltje voor. De vissen hangen aan haar glimlachende lippen. Kilometers verderop trekt de zeepostbode er weer op uit. Met dezelfde fanatieke begeestering als de gewone - of de luchtpostbode, wil hij dat de brieven zijn bestemmelingen op boten, vuurtorens en andere waterplaatsen bereiken. Zijn afdeling heeft het niet makkelijk. Steeds vaker worden er duikboten of watervliegtuigen ingezet, maar hij blijft gezwind doorroeien in zijn klein bootje. Tijdens een nacht wordt zijn bootje echter omver gekieperd door onze walvis. Ze verontschuldigt zich meteen. De twee raken aan de praat en om het goed te maken, geeft de walvis de zeepostbode een boek mee. Het is een heus liefdesboek om voor te lezen aan zijn hoogzwangere vrouw.

De Walvisbibliotheek is een gedeeltelijke herneming van een kleuterboek van Zidrou en illustrator David Merveille uit 1996, De Walvis en de Piraat, in het Nederlands uitgegeven door Artis-Historia. Ook daarin wordt een mens beste vriendjes met een walvis met een reusachtige bibliotheek in haar maag waarop ze samen ten strijde trekken tegen lezertjes die te laat hun boek inleveren. Zidrou dumpte die laatste insteek en herwerkte het kindersprookje tot een breekbaar, poëtisch sprookje voor volwassenen. De subtiel uitgewerkte dubbele bodems (de allegorie van de zwangerschap, de snel veranderende tijden en de hectiek van het bestaan) kan je zelf wel invullen, als je dat al zou willen.

Er was ooit een tijd waarin elke Zidrou met alle mogelijke lof werd overladen. Vandaag blijkt meer en meer dat hij ook maar een mens is met goede en minder goede dagen. De ingeving om zijn peuterboekje te herwerken, was een topidee. Als je liefhebber bent van surreële kinderboeken boordevol mooie zinnen, is deze Zidrou er weer eentje om vingers en duimen bij af te likken. Judith Van Istendael is de perfecte tekenares voor dit one-shot. Tijdens de eerste lockdownperiode trok ze zich terug met waterverf en kleurpotlood om het verhaal te illustreren. Het resultaat is breekbaar, teder en dompelt je onder in een golf van warmte die we de laatste jaren zo gemist hebben.

Op het eerste zicht lijkt het een prentenboek met losse illustraties, maar het is echt wel een prima strip. Oh ja, en jij daar, volwassen kind met je open mind, bent de doelgroep. Geniet ervan. Blijf ervan genieten. En glimlach. Zoals de walvis.

WOUTER PORTEMAN