593 of 1728
Terra Prohibita 1-2
1. Dorian - 2. Patiënt Nul
Over bomen en het bos
1909. Na de natuurramp bestaat Engeland niet meer. Een bizar scala aan giftige, vraatzuchtige flora heeft het eiland overwoekerd. De Britten leven in ballonsteden die zweven boven het rampgebied. Parijs is er iets beter aan toe. De art-nouveaustijl heeft zich ontwikkeld tot een heus steampunkuniversum. Het centrum van de stad, rond het Grand Palais, is overkoepeld met een gigantische serre. Daar is de ramp ontstaan. In de afgesloten serre woekeren de nieuwe vampierplanten volop. De nieuwe helden zijn de biologen. De onderzoekers proberen alle giftige soorten in kaart te brengen. Dorian Singer is een van hen, maar hij heeft een dubbele moraal. De gereputeerde wetenschapper doet niets liever dan mensen te vermoorden met tal van soorten dodelijke plantensporen en stuifmeel. Alles voor de wetenschap. Gelukkig is de onorthodoxe politie-inspecteur Melville het net rond de bioloog aan het sluiten. Aan de andere kant wordt privédetective Valerie Kerveillan en haar team ingeschakeld om een verdwenen ambtenaar van het Ministerie van Besmetting op te sporen. Alle wegen van alle protagonisten leiden naar de verboden serre.
Eén blik. Amper één blik hadden we nodig om deze Terra Prohibita te kopen. Wat is dit prachtig getekend. Gamedesigner Patrick Laumond maakt van elk prentje een overweldigend kijkstuk. De personages leven. De vampierfauna is exuberant en machtig ingekleurd. En dan zijn er de steampunksteden! Wat een zin voor detail. Eigenlijk moet je deze strip lezen met een vergrootglas. Dit is zo rijk, maar helaas ook te vol. Wat lucht of leegte kan soms geen kwaad. Ook is het verdomd jammer dat de Fransman enkele basisregels van het striptekenen aan zijn laars lapt. Zijn cliffhangers bijvoorbeeld komen te vaak een paar prentjes te vroeg. Zonde, want dit is al geen eenvoudige strip om te lezen.
Scenarist Denis-Pierre Filippi, toch niet de eerste de beste pannenkoek, maakt het de lezer immers niet gemakkelijk. Hij neemt je totaal niet bij de hand. Naar het hoe, wat en waarom van deze wonderlijke wereld heb je het raden. Het tweede deel doet je nog meer zoeken naar de bomen in het bos. Erger is dat ook de motieven van veel personages onduidelijk of dubieus zijn. Zo is bioloog Singer een moordenaar die openlijk toegeeft dat hij Valerie én de anderen gaat vermoorden, maar nu uit interesse met hen op avontuur gaat. Of is de reden te zoeken bij de geest die hem vergezelt en met wie hij openlijk converseert en van mening verschilt? En waarom geloven de anderen hun toekomstige moordenaar klakkeloos en nemen hem overal mee? Vragen, vragen... die nauwelijks een antwoord krijgen. Ook niet in het tweede deel wat het slotdeel van de diptiek moest zijn. Gelukkig komt er nog een slotdeel waar de vele draadjes hopelijk netjes worden opgeraapt. Want deze prachtig getekende strip verdient dat.
WOUTER PORTEMAN
593 of 1728