Ophangen!

Wat is dit, zeg? Toen twee jaar geleden het eerste deel van dit tweeluik verscheen, stonden we versteld. Cyril Pedrosa is altijd al wel een tekenaar om straffe dingen (Portugal, Vier Jaargetijden) van te verwachten, maar De Gouden Eeuw was simpelweg verbluffend. Grafisch dan.

Qua verhaal (een prinses wordt haar het recht op de troon ontnomen en ze plant een tegenaanval met behulp van enkele getrouwen en een gevonden schat) was het boek niet bijzonder origineel, maar omdat er nog een tweede deel moest komen, kregen Pedrosa en Roxanne Moreil het voordeel van de twijfel. Wat de tekeningen betreft, was De Gouden Eeuw echter een van de strafste dingen in jaren: dubbele platen die meer van een laat-middeleeuws wandtapijt hadden dan een strip, vol kleur, details, sierlijke vormen en beweging, je weet gewoon niet waar eerst te kijken. En dan zijn er nog die prenten en kaders waarin een beweging uitgedrukt werd door personages gewoon in hetzelfde beeld te hernemen — een knappe vondst. De kastelen, de kleding, de middeleeuwse interieurs... Ze zijn allemaal even schitterend in beeld gebracht.

Dat doet Pedrosa ook in dit tweede deel. Ook nu weer zijn talloze platen een lust voor het oog en zou je ze uit het boek willen scheuren om ze in te kaderen en aan de muur te hangen. Helaas is daar het boek wat duur voor. 70 euro voor één verhaal (over twee boeken verspreid) is overigens wel érg prijzig. En als het dan nog een goed verhaal was...

Want dat voordeel van de twijfel verliezen Pedrosa en Moreil nu we. Wat is dit voor een flauw flutverhaal, zeg! Prinses Tilda belegert haar valse broer, wil geen hulp van een revolutionaire lagere klasse en raakt in de ban van een magisch boek met Bond Zonder Naam-spreuken. Zelfs na drie keer lezen is er kop noch staart aan te krijgen. Sociale fabel? Goed verstopt in de drukke tekeningen dan.

Maar wat maken die schitterende platen weer veel goed! Zonder goed verhaal blijft het echter nog even wachten op Pedrosa's magnum opus.

KOEN DRIESSENS