Ode aan de verbeeldingskracht

Als een overstroming de huizen van Lambik, Jerom, Sidonia en Suske en Wiske onder water zet, zijn onze helden verplicht om hun heil te zoeken in het kasteeltje van de Van Zwollems. Dochter Anne-Marie (de allereerste stripbabe waar we indertijd een crush voor hadden!) lijkt echter niet op haar gemak en verklaart grote delen van het huis als no-go zone. Na een tijd komt uit dat de fantasie van pa Van Zwollem voor de zoveelste keer met zijn verstand aan de haal gegaan is en deze keer mag je die premisse zelfs redelijk letterlijk nemen. Wat volgt, is een heerlijk old school verhaal dat helemaal uit de koker van Willy Vandersteen himself had kunnen komen: een ware ode aan de verbeeldingskracht vinden we deze De Zwijgende Zwollem!

Scenarist Peter Van Gucht en tekenaar Luc Morjaeu hebben ook heel wat easter eggs in het verhaal gestoken. Zo zagen wij althans verwijzingen naar Bikbellum uit De Dolle Musketiers, naar Piwo, het Houten Paard, een van de eerste Vandersteen-worpen uit de oorlogsjaren, en in één sleutelscène zelfs naar Locke and Key van Joe Hill en Gabriel Rodriguez. Bovendien slaagt Van Gucht erin om de oerkracht van Jerom op een geloofwaardige manier buitenspel te zetten: geen verdovingspijltjes, geen verre reis of een toevallig passerend ruimteschip (yep, echt gebeurd! Lees De Krakende Carcas er maar eens op na!) deze keer, maar een simpele weddenschap tussen Lambik en Jerom.We zijn ondertussen helemaal mee met de visuele vernieuwing die enkele jaren geleden op poten gezet is. En Morjaeu is in dit album ongelooflijk goed op dreef, zeker in de spannende speelgoedscènes. Het enige personage dat we een stuk minder geslaagd blijven vinden, is de nogal hoekige Jerom, die zo uit een spelletje Minecraft zou kunnen komen.

MARIO STABEL