Niet alle wegen leiden naar Rome

In 2020 programmeerde Netflix de historische serie De Barbaren. Hoewel de serie het vooral van de actie moet hebben, is het verhaal historisch goed onderbouwd en heeft men goed naar de geschriften van Tacitus gekeken. Bovendien spreken de Germanen er Duits en de Romeinen Latijn. Het verhaal draait rond ene Arminius. Ooit door zijn stam meegegeven als menselijk losgeld, kreeg hij een Romeinse opvoeding, was hij voorbestemd voor een militaire carrière, maar kroop het bloed uiteindelijk toch waar het niet gaan kon. Hij was diegene die erin slaagde om een aantal Germaanse stammen te verenigen en de Romeinen een serieuze nederlaag toe te brengen in de Slag bij het Teutoburgerwoud. Deze veldslag zorgde er mee voor dat de Romeinse machinerie tijdelijk stokte en dat de Rijn eeuwenlang de grens tussen het Romeinse rijk en Germania zou vormen. Terwijl Alesia lange tijd de schandvlek voor de Galliërs zou vormen, was dit Teutoburgerwoud de plaats die niet genoemd mocht worden in de keizerlijke middens van de Eeuwige Stad.

In deze Man van het Jaar krijgen we een speedversie van deze belangrijke voetnoot in de Romeinse geschiedenis. In 64 pagina’s jaagt scenarist Jean-Pierre Pécau er het volledige relaas doorheen en is hij genoodzaakt om op de laatste bladzijde nog wat losse feitjes af te haspelen. Wij kenden gelukkig de Netflix-serie, de feiten uit de geschiedenisboeken en hadden bovendien ook Enrico Marini’s versie De Adelaars van Rome gelezen, zodat we mee waren met de vertelling. Voor de instapper lijkt ons dit album soms wat te veel van het goede te zijn.

De tekeningen zijn van Max von Fafner. Terwijl hij voor zijn binnenscènes in regel een gedetailleerd en warm kleurenpalet hanteert, houdt hij het voor de buitentaferelen net iets te sober en komen zijn tekeningen soms nogal hard binnen.

We hadden dus graag gezien dat de auteurs iets meer tijd voorzien hadden om dit boeiende hoofdstuk uit de Romeinse en Germaanse geschiedenis te vertellen, maar daar is in deze conceptreeks blijkbaar geen ruimte voor. Pécau en Fafner werken trouwens ook samen aan het grotendeels fictieve De Spion van Caesar, ook uitgegeven bij Daedalus. Dat album kon ons net iets beter bij de les houden.

MARIO STABEL