Net niet

Van spin-offs van bekende series verschijnen er legio, maar veel toevoegen doen ze meestal niet. Onder andere Thorgal, Roodbaard en Blueberry hebben in hun jonge jaren genoeg meegemaakt, maar veel toevoegen aan de hoofdreeks deden en doen die bijkomende reeksen niet. Buck Danny en Tanguy en Laverdure vliegen zelfs in twee tijdperken rond. Soms zijn er positieve uitschieters, zoals het verhaal over de voorouders van Largo Winch. Mijn verwachtingen over Xlll Mystery waren dan ook wisselend. De eerste negentien delen van de hoofdreeks door William Vance en Jean Van Hamme behoren nog altijd tot de beste stripalbums die ik ken, de tweede cyclus door Iouri Jigounov en Yves Sente is goed op weg, maar ook niet meer dan dat. Ergens vind ik dat Sente meer uit de reeks kan halen dan hij nu doet. Wanneer je als uitgever een reeks wil uitbreiden voor de fans — of uitmelken, het ligt eraan hoe je het bekijkt — dan is het nummer van Yann bellen een uitkomst.

Een vakman is Yann zeker, en zijn eigen recentere reeksen als Berentand, Angel Wings en Black Squaw zijn goede vliegtuigstrips. Met Xlll Trilogy over Jones wordt het echter nergens echt pakkend. Het verhaal neemt je nergens bij de strot en zo spannend als de Xlll-reeks van Jean Van Hamme wordt het al helemaal niet.

Jones is gelegerd op een militaire basis en Carrington is met zijn Spads-eenheid actief in Vietnam. Dat sluit ook aan bij het begin van Xlll in de jaren 1980. Dat Jones bij Sente wordt mishandeld door de taliban is een tijdsprong van dertig jaar die verder niet ter zake doet. Haar broer Marcus, die we nog kennen uit het eveneens door Yann geschreven deel 2 van Xlll Mystery, ontsnapt samen met twee anderen uit de gevangenis en ze sluiten zich aan bij de Red Power Movement. Zij strijden voor de rechten van de oorspronkelijke inheemse bevolking van de Verenigde Staten en schuwen het gebruik van geweld niet. Om hun eisen onder de aandacht te brengen, bezetten ze het gevangeniseiland Alcatraz. De band tussen Jones en Carrington wordt door Yann wel verder uitgediept, terwijl we meer te weten komen over de jeugd van Jones en de omstandigheden waarin ze opgroeide.

Voor tekenaar Olivier TaDuc is het even wennen om vliegtuigen en de jaren 1970 te tekenen in plaats van de westernreeks Chinaman. TaDuc is een vakman en zijn stijl past goed bij het verhaal. Xlll blijft een intrigerende reeks en we zullen deze trilogie over Jones zeker complet lezen. We hopen dat Yann nog een sterke afsluiting vindt die we niet zien aankomen. Maar als de komende twee delen net zo zijn, zal Xlll Trilogy het niveau van de gemiddelde spin-off niet overstijgen.

DAI HEINEN