Lekkerrrrr

In het oorlogsvrije Frankrijk van de elfde eeuw waren riddertoernooien de gelegenheid voor de verschillende clans om zich te bewijzen wat ze waard zijn. Ridders vormden met elkaar een ost om elkaar te leren kennen en te bekampen, maar ook om naast elkaar te kunnen strijden. Wie verloor, betaalde symbolisch losgeld aan de winnaar. Van dit losgeld moest je je materiaal vervangen, je schildknaap betalen en je PR betalen op de banketten ’s avonds. Misschien raakte je wel in dienst bij een edelman. Kortom, je kon maar beter niet te veel tegen de grond gaan.

Elke ridder heeft zijn schild en logo. Scenarist Vincent Brugeas (Ira Dei, De Weg van het Zwaard, Het Piratenrijk, Nottingham,...) leidt ons het wereldje in via twee supergetalenteerde jonge wolven, Josselin en Jehan. Natuurlijk zijn ze elkaars tegenpolen. Niet alleen qua karakter, maar ook qua vechtstijl. Bovendien doet "hondskop" Jehan zich voor als een jongen. Ze is geboren om te vechten en zal dit blijven doen. En dan is er nog de mysterieuze Zwarte Ridder die alle sociale contact mijdt, maar wel iedereen tegen de grond mept en zo massa’s geld verdient. 

Deze ridderversie van de gladiatorenstrip van De Weg van het Zwaard was het type strip waar we als prille tiener dol op waren. Beter dan De Rode Ridder, spannend zoals de eerste albums van De Koene Ridder en verrassend genoeg zoals die van Rik Ringers. Bij elk hoofdstuk wordt er even dieper ingegaan in de drijfveren van elk personage en het einde is echt tof gevonden. Dit niveau hadden hoger vermelde B-reeksen toch niet.

Bovendien is de tekenaar een absolute klasbak. Ronan Toulhoat (Ira Dei, Het Piratenrijk, Block 109,...) blijft zijn scenarist trouw en die kent hem intussen door en door. De Fransman krijgt alle ruimte en plaats om te doen wat hij perfect kan en dat is zwaardgevechten in beeld brengen. Paarden steigeren, zwaarden kletteren, schilden versplinteren,... Machtig. Omdat dit echter vredevolle toernooitjes zijn, moet je hier wel niet rekenen op een fluks afgehouwen hoofd dat je tegemoet vliegt. Wat blauwe plekken en een schaafwondje zijn het strafste wat deze strip op dat vlak te bieden heeft. Storen doet het nergens. Het hoeft ook niet.

Hondskop is een uitstekende, klassieke jeugdstrip voor lezertjes met wat ambitie. Bovendien is het perfecte ontspanning voor wie deze aankoop betaalt. Verras je te snel opgroeiende kleine maar even. Dit is eindelijk nog eens zo’n instapstrip richting het betere werk.

WOUTER PORTEMAN