De Bom

Tekenaar(s)
Denis Rodier
Scenarist(en)
Alcante
Laurent-Frédéric Bollée
Uitgeverij
Scratch Books
Verschijningsdatum
november 2020

Laat maar vallen dan...

Op 6 augustus 1945 gooit de B-29 bommenwerper Enola Gay een atoombom met de wat cynische naam Little Boy op het nietsvermoedende Hiroshima. Wat volgt, is een bladzijde uit de geschiedenisboeken die in de gitzwartste inkt is geschreven. Vijfenzeventig jaar na datum bezorgen de kale feiten (78.000 directe slachtoffers, een goeie 150.000 mensen die stierven aan de rechtstreekse en onrechtstreekse gevolgen van de radioactieve besmetting) ieder weldenkend mens nog altijd koude rillingen.

Scenaristen Alcante (Didier Swysen) en Laurent-Frédéric Bollée hebben zich door een karrenvracht aan vakliteratuur geworsteld en leveren hier een doorwrocht en uitgekiend scenario af waar we onze pet serieus voor afdoen. Je krijgt aan de hand van verschillende fragmenten inkijk in het Manhattan Project, de wedloop om kernwapens, de sabotagepogingen,... Was dit alleen maar een encyclopedisch opgebouwd verhaal geweest dat zich louter beperkte tot de historische feiten, dan hadden we serieuze bedenkingen gehad bij de meerwaarde van deze vuistdikke graphic novel. De auteurs gaan echter net dat stapje verder, schotelen je de standpunten en onzekerheden van de verschillende partijen voor en gunnen je ook een blik aan de andere (menselijke) kant door een fictieve Japanse familie te introduceren. De vondst om ook het uranium zelf als een verteller aan bod te laten komen, is niet minder dan geniaal. Door vooral de nadruk te leggen op de morele bezwaren van wetenschappers als Leó Szilárd en Albert Einstein tegen het gebruik van atoomwapens ontvouwt het album zich ook als een anti-oorlogspamflet.

Het titanenwerk van tekenaar Denis Rodier willen we hier ook niet onvermeld laten. De man was al gewend om er een strak tempo op na te houden door zijn medewerking aan comics van Superman en Star Wars, maar hier heeft hij in vijf jaar echt bergen verzet om het project tijdig klaar te krijgen tegen de herdenking van vijfenzeventig jaar Hiroshima. Op YouTube circuleren er heel wat video's waarin de tekenaar zijn manier van werken uitlegt en dat doet je bewondering alleen maar toenemen. De kniesoor in ons zou kunnen opmerken dat hij zich een zekere dichterlijke vrijheid heeft gegund bij het penselen van de historische personages, maar dat doet geen afbreuk aan de dreigende kracht van zijn pakkende old school zwart-wittekeningen.Voor iemand die opgegroeid is in de "bloeiperiode" van de Koude Oorlog leek deze De Bom op het eerste gezicht een beetje ouwe uranium in nieuwe reactoren.

De uitwerking is echter van dien aard dat het boek je al vrij snel toch bij de keel weet te grijpen en je met een hol gevoel van machteloosheid achterlaat. Dit is dan ook een album dat de hoge verwachtingen moeiteloos inlost. Er is al veel gezegd en geschreven over deze periode en de archieven die mondjesmaat hun info prijsgeven, doen je vaak de wenkbrauwen fronsen. Hoe sommige mensen nog kunnen slapen of relaties aanhouden terwijl ze actief betrokken waren bij een dergelijk megalomaan spierballengerol, zullen we wel nooit begrijpen. Lees deze De Bom, lees de mangareeks Gen Barrevoets van Keiji Nakazawa en hoop met ons mee dat de machtigen der aarde het verstand hebben om nooit meer voor deze ultieme oplossing te kiezen. Mensen zijn meer waard dan een cijfer op een spreadsheet.

MARIO STABEL

Reeks
De Bom
Pagina's
472
Uitvoering
Hardcover
Genre(s)
drama
geschiedenis
oorlog
Extra
compleet verhaal