Klassiek

De beelden van Texaanse grenswachters die een groep Haïtiaanse vluchtelingen met de zweep terug de grens met Mexico overjaagden, zorgden pas nog voor heel wat bezorgde reacties bij de diverse media. Het principe "Eigen volk eerst" blijkt maar al te vaak een gefundeerde helikoptervisie van de situatie in de weg te zitten en zorgt jammer genoeg nog maar eens voor toestanden die op een gegeven moment niet meer goed te praten zijn.

Dat een dergelijk heikel punt van alle tijden is, leren we in dit eerste deel van Dragonders van de Grens. Dit zijn de zogenaamde Dragones de Cuera, een contingent lansiers die de Spaanse belangen in de Nieuwe Wereld moeten bewaken en de brutaliteiten niet schuwen. Hierdoor komen ze vaak in de problemen met de oorspronkelijke indianenstammen, zoals de Apaches en de Comanches. Als die Apaches op een geven moment de jonge zuster Madeleine ontvoeren, voelt de nieuwe rekruut Miguel (die een serieuze frijol voor de knappe non blijkt te hebben) zich geroepen om haar uit de klauwen van de bende te redden, met het nodige wederzijdse spierballengerol van dien.

Deze strip oogt op alle vlakken klassiek en da’s hier als een ernstig compliment bedoeld. Het scenario van Gregorio Muro Harriet verdoet immers geen tijd met een uitgebreide karaktertekening, maar galoppeert van de ene actiescène naar de andere. De knappe tekeningen van Iván Gil refereren wat naar de grote voorbeelden uit de eighties (Yves Swolfs’ Durango kwam ons zo direct voor de geest), maar passen perfect bij de vertelling. Zo weet het duo een wat ondergeschoven periode over de Spaanse expansiedrang op een geloofwaardige en entertainende manier naar het stripmedium over te zetten. Op naar de ontknoping in deel 2!

MARIO STABEL