Iedereen is anders

Deze graphic novel van tekenaar Quentin Zuttion en scenarist Catherine Castro is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Het gaat over een gezin met twee opgroeiende kinderen in Parijs. Dochter Lila is het oudste kind en dan is er nog haar broer Theo.  Al vanaf haar kindertijd voelt Lila zich veeleer een kwajongen die liever met de jongens voetbalt dan met de meisjes. Vooralsnog geen probleem, het wordt echter vervelend wanneer ze in haar puberteit borstjes begint te zien bij zichzelf en haar T-shirt niet meer gewoon durft uit te trekken tijdens strandvakanties. Andere meisjes praten ook almaar vaker over hun beha’s en maandstonden. Lila voelt zich niet meer goed in haar vel. Er ontstaat vervolgens een innige vriendschap met een klasgenote waarna bij anderen het idee groeit van een lesbische geaardheid. Het ongenoegen van Lila over haar eigen lichaam verdwijnt echter niet, integendeel, ze wordt almaar opstandiger en begint zichzelf aan beide armen te verwonden met een mesje. Tijdens een sportwedstrijd op school wordt dit ontdekt en de directie licht de ouders in, die zich geen raad meer weten. Een psychiater wordt ingeschakeld en men komt tot het inzicht en ook de aanvaarding dat Lila zich echt een jongen voelt, maar in een meisjeslichaam gevangen zit.  Lila wil voortaan Nathan genoemd worden. De verschillende mogelijkheden worden overlopen en Nathan kiest voor een hormonale behandeling met testosteron en een volledige chirurgische ingreep met onder meer amputatie van de borsten en verwijdering van de baarmoeder.  Ook de identiteitskaart wordt aangepast.  Nathan voelt zich als herboren en bloeit opnieuw open.

Homo’s en lesbiennes zijn in vele landen algemeen aanvaard en wettelijk beschermd. De laatste decennia is men echter tot de vaststelling gekomen dat er nog heel wat andere varianten zijn en dat mensen naast het etiket hetero niet zomaar in deze twee vakjes kunnen ingedeeld worden. De term LGBTQ+ dekt wat vollediger de schare seksuele oriëntaties. En dit is geenszins een hype. 

Ook transgenderisme of genderdysforie wordt dor de meesten niet meer ongewoon gevonden. Een onbehaaglijk verschil voelen tussen zijn/haar genderidentiteit (zich man of vrouw voelen) en zijn/haar lichamelijk geslacht (biologisch man of vrouw zijn) is perfect mogelijk.

Het verhaal van Nathan wordt genuanceerd, heel aannemelijk en sereen gebracht, zowel vanuit het standpunt van de betrokken transgender als de ouders die hun kind moeten leren aanvaarden zoals het is.

Het oorspronkelijke album, Appelez-moi Nathan, dateert van 2018 en is nu pas vertaald in het Nederlands door Querido onder het nieuw label Querido Glow, met boeken en strips waarin jongeren die zich identificeren als queer zich kunnen herkennen. De fijne pentekeningen van Quentin Zuttion (Chromatopsie, Drosophilia en Touchées) en de inkleuring met waterverf doen denken aan Judith Vanistendael. Een heel mooi en actueel album.

JAN GOFFIN