Het Verzet 3-4

3. Marianne - 4. De Prijs van Bloed en Tranen

Tekenaar(s)
Claude Plumail
Scenarist(en)
Jean-Christophe Derrien
Uitgeverij
Dark Dragon Books
Verschijningsdatum
november 2020

Huppelen rond valkuilen

Halfweg de Tweede Wereldoorlog was het duidelijk dat de krijgskansen van nazi-Duitsland op een keerpunt stonden. Ook voor deze vierdelige stripreeks over dit thema is halverwege iets overduidelijk. De rode draad in Het Verzet is een driehoeksverhouding. Parallel met die rode draad komen drie vormen van verzet aan bod.

Driehoeksverhoudingen in een oorlogssituatie, waarschijnlijk zo ongeveer de minst originele premisse uit het fictiegamma. Yours truly voelde daarom geen spectaculair hoge verwachtingen bij het lezen van de reeks. Bij een dergelijk verhaalidee loert de clichéval om de hoek telkens je een bladzijde omslaat. We haalden dat vermoeden al aan bij de bespreking van de openingsdelen van dit vierluik. Zou scenarist Jean-Christophe Derrien de klassieke valkuilen kunnen vermijden?

Wel, hij loopt er alleszins niet regelrecht in. Door een interessante mix van flashbacks kan hij (enkele) valkuilen vermijden en de aandacht van de lezer langer vasthouden dan verwacht. Toch bevat het plot jammer genoeg enkele vallen te veel en loopt Derrien alsnog in enkele ervan. Uitgesteld weliswaar, door de flashbacktechniek.

Claude Plumail — die eerder al aan de tekentafel zat voor Het RijkDe Macht der Runen en Cyberkiller — is geen onverdienstelijk tekenaar. Zijn sterke punten zijn duidelijk sfeerschepping en kadrering en zijn samenwerking met inkleurders Scarlett en Christian Gloussale is geslaagd. Toch hebben we, zelfs over de lengte van de reeks heen, moeite met gekke aanzichten en nog vreemdere perspectieven. Zo komen verschillende keren aanzichten voor vanuit de bovenhoek. Personages lijken daardoor weleens schuin te staan, bijna te zweven, en voorwerpen dreigen van tafel te schuiven. Vreemd allemaal. Een tekenaar die dergelijk moeilijke aanzichten kiest, is meestal toch net iets technischer onderlegd. Het getuigt er wel van dat Plumail lef heeft, en toont een mogelijke leercurve voor de toekomst. Zijn keuze om afwisselend te kadreren illustreert nadrukkelijk dat hij geen tekenaar is die zomaar genoegen neemt met klassieke patronen.

Het Verzet is op meerdere vlakken helaas een verhaal van net niet, maar de intenties en de verhaalopbouw in flashbacks wisten bij momenten toch te verrassen, en dat is een kwaliteit die we de reeks bij de eerste indruk niet hadden toegedicht.

DIEDERIK VAN DE VELDE

Reeks
Het Verzet
Deel
3-4
Pagina's
48
Uitvoering
Softcover
Genre(s)
actie
drama
geschiedenis
oorlog
thriller
Extra
laatste delen