Hoogtepunt

De geschiedenis van de Verenigde Staten telt vele hoogte- en dieptepunten. Tot deze laatste categorie behoren zonder twijfel de Secessieoorlog en het slavernijverleden. Het drieluik Louisiana speelt zich af tijdens de slavernij en de manier waarop scenarist Léa Chretien en tekenaar Gontrain Toussaint hiermee omgaan vinden wij nu al een hoogtepunt van de stripgeschiedenis van het jaar 2021.

De oude Louise vertelt in 1961 haar familiesaga aan haar huishoudster. Het begint in 1805 wanneer haar grootouders een plantage beginnen in de zuidelijke staat Louisiana. Josephine en haar moeder Laurette ondervinden steeds meer de donkere kant van Antoine. Zijn vrouw en dochter kunnen niet voorkomen dat hij misbruik maakt van de donkere slaven die op de plantage werken. Josephine raakt bevriend met een slavin en met Marie Laveau, een voodoopriesteres. Zij zorgt ervoor dat Antoine zichzelf iets aandoet. In het tweede deel verstrijken de jaren een stuk sneller. Het begint in 1822 en eindigt in 1861. Josephine is getrouwd met Georges en samen krijgen ze een kind, Jean, de vader van Louise. De band tussen Josephine en Jean raakt steeds meer vertroebeld omdat Jean zijn ware liefde vindt in de slavengemeenschap, maar Josephine dat nooit zal steunen. Het personage van Josephine staat centraal in dit tweede deel en maakt een interessante karakterontwikkeling door. In het vorige deel verafschuwde zij de manieren van haar vader, maar zelf zien we als lezer steeds meer haar donkere kant naar voren komen. Haar moeder Laurette was in het eerste deel de sterke vrouw die haar gezin beschermde, maar ze heeft te maken met een aandoening die anno nu ook steeds meer mensen op leeftijd treft. De duistere Marie Laveau veroudert minder snel dan andere personages en zal ook weer een belangrijke rol spelen.

Niet zozeer de actie, maar de intriges en ontwikkeling van de hoofdrolspelers zorgen ervoor dat Louisiana een zeer sterk drieluik zal worden. Enig voorbehoud is wel dat het afsluitende deel het niveau van de eerste twee delen weet vol te houden.

Hoewel het album maar liefst een periode van veertig jaar beslaat, merk je nergens dat er punten worden overgeslagen en dat het plot zich in onnavolgbare bochten moet wringen om op het juiste punt aan te komen. Het leest allemaal heel natuurlijk en dat maakt het des te sterker.

Nu begint het lange wachten op het laatste deel.

DAI HEINEN