1039 of 1728
Jack Wolfgang 3: Om de Liefde van een Panter
Hond. James Hond
Ze vormen een mooi koppel. Een wolf en een panter. Stoer en lenig. Hij is een CIA-agent, vermomd als culinair recensent. Zij is een narcotica-agente. Of dat denkt hij. Maar wat is zij echt? Wanneer Antoinette om drie uur 's nachts hun hotelkamer in Krakau ontvlucht, besluit Jack Wolfgang zijn geliefde te volgen. Het spoor leidt hem naar een statig herenhuis. De panter klimt geruisloos een raam binnen. Wat later staat de buurt op stelten. De industrieel en grootste weldoener van elk dierenleed, Thomas Wabik, is zopas vermoord. Antoinette! Zij was het! Voor de wolf het goed en wel beseft, is hij omsingeld door de Poolse politie. Ze hebben de moordenaar.
Jack Wolfgang is een vernuftige thriller met een geweldig uitgangspunt. Scenarist Stephen Desberg borduurt gretig voort op de premise van zijn Het Stemgedrag der Dieren, het beste album uit zijn iconische reeks Kobe de Koe. In Jack Wolfgang gaat hij nog iets verder. Hier hebben de intelligente dieren sinds de Bremer stadsmuzikanten langzamerhand een autonome status gekregen, onafhankelijk van de mens. In de eeuwen nadien werden meer en meer diersoorten als intelligent gezien. Zo konden ze verder studeren, hun spraakvermogen verder ontwikkelen en uiteindelijk de maatschappelijke ladder beklimmen. Met de komst van het geheime tofurecept Qwat worden carnivoren alle lust ontnomen om nog vlees of vis te eten. Eindelijk is er volledige gelijkheid tussen alle dieren. Ook de discriminatie met de mens neemt af. Dieren hebben vandaag dezelfde rechten als de mens, maar het spanningsveld blijft. Die rechten, de politieke correctheid tegenover dieren en de natuurlijke voordelen van dieren ten opzichte van mensen vormen de beladen achtergrond van de politiethriller Jack Wolfgang. De wolf zelf is een coole, complexe 007 geworden die echt een stripreeks kan dragen. En dat Stephen Desberg een verhaal kan schrijven, weten we al langer.
Toch ligt de reeks niet bovenaan onze leesstapel. Tekenaar Henri Reculé, die enkele jaren terug iedereen zwaar inpakte met zijn Cassio, heeft immers de ondankbare taak om grafische bakens te verzetten. Reculé koos ervoor om zijn dieren geen Disney-look zoals Juanjo Guarnido (Blacksad) of Étienne Willem (De Vleugels van de Aap) mee te geven. Ook de beestenstijl van Frank Pé, Benoît Sokal of Johan De Moor liet hij links liggen. De Waalse Chileen leunt nog het meest aan bij Hermanns Nick. Maar hij kampt met hetzelfde probleem als Béatrice Tillier in Het Maagdenbos: het is verdomd moeilijk om hond- en katachtigen humane trekjes mee te geven zonder te vervallen in het karikaturale. Dat losse strookt dan weer niet met de James Hond-uitstraling die Wolfgang zich aanmeet om de gelijke te zijn van de mensen. Hierdoor komen sommige scènes wat houterig over. De dieren in de achtergrond zijn wel karikaturaler getekend. En of ze nu een olifant, bloedhond of lama zijn, hun look en bewegingen kunnen ons wel helemaal bekoren.
Jack Wolfgang is geen liefde op het eerste gezicht. Het scenario is anders wel uitstekend en uiteindelijk klopt het plaatje. En zo is deze vreemde eend in de bijt toch een prima dierenstrip.
WOUTER PORTEMAN
1039 of 1728