Geen verplicht zoethoudertje

Twee jaar na deel 31, Asterix en Latraviata, en zesentwintig jaar na de dood van scenarist René Goscinny verschijnt er nog eens een Asterix-album dat de beide namen draagt van het succesvolste auteursduo uit de gehele stripgeschiedenis. Zo zijn al die zageventen die maar blijven leuteren dat het in de tijd van Goscinny beter was ook weer tevreden. Het zal de pretlezer worst wezen. Het Pretpakket bundelt veertien korte verhalen waarvan er tien zijn geschreven door Goscinny. Een overwicht dat toch enkele verschillen bloot legt.

Enfin, de verhaaltjes zijn her en der gepubliceerd. Vooral in Pilote, het roemrijke en inmiddels al lang opgedoekte Franse stripweekblad (later maandblad) dat onder andere ook Ravian, Roodbaard, Tanguy en Laverdure, Blueberry en Olivier Blunder huisvestte.

Veel van deze verhalen hebben we al gelezen in een reclame-uitgave van PrestoPrint®. We hadden gemerkt dat de inkleuring opnieuw is gedaan, maar dat hadden we net zo goed kunnen leren uit de prachtig gelay-oute tussenpagina's met nooit eerder in albumvorm uitgebrachte Pilote-covers, voorafgaand op elk kort verhaal. Zeer informatieve pagina's trouwens waarin we meer achtergrond vernemen over bijvoorbeeld de geflopte Amerikaanse krantenpublicatie en een piloottekenfilm van Idefix die nooit werd uitgebracht. Daardoor heb je nooit het gevoel dat dit album een soort verplicht zoethoudertje zou zijn of een slachtpartij van de kip met de gouden eieren. Allerminst! Wat ons als Asterix-liefhebber nog het meest plezierde was het Obelisc'h-verhaal over een nazaat van Obelix. Het optreden van de wat norse Goscinny en Uderzo, met de treffende gelijkenis van Stan Laurel, is een voortreffelijk kort verhaal en is nu eindelijk officieel te lezen in de Nederlandse taal.

DAVID STEENHUYSE