Ellebogenwerk

De gens Iulia was een belangrijke Romeinse familie die haar wortels zou hebben in Troje en betrokken was bij het ontstaan van Rome. Doorheen de jaren leverde deze dynastie heel wat belangrijke politieke leiders, waaronder Gaius Julius Caesar en Augustus. Ook na de ondergang van de Julisch-Claudische dynastie bleef deze familie een serieuze invloed uitoefenen op het politieke wel en wee van de Eeuwige Stad. Ook de drie Iuliae uit deze titel in de reeks Bloedkoninginnen maken deel uit van deze illustere familie en ontpoppen zich tot sluwe intrigantes die allesbehalve bereid zijn om een rol in de schaduw van de geschiedenis op te nemen.

Dit eerste deel begint met de moord op keizer Caracalla en de opvolgingsperikelen die daaruit voortvloeien. Iulia Maesa doet verwoede pogingen om haar kleinzoon Elagabalus op de Romeinse troon te krijgen en is bereid om daarin heel ver te gaan. Deze Elagabalus is trouwens een historisch personage dat een beetje ondergesneeuwd geraakt is, maar toch regelmatig links of rechts ergens in de populaire media opduikt. Zijn excentrieke, hedonistische en religieuze levenswandel is daar zeker niet vreemd aan, al trekken moderne historici de klassieke, niet zo objectieve overleveringen daarrond serieus in twijfel. Louis Couperus bombardeerde hem al tot protagonist in zijn vuistdikke roman De Berg van Licht en hij was ook nog een lijdend voorwerp in enkele delen van het kwintet De Laatste Profetie van Gilles Chaillet.

Afgezien van de stroeve vertaling leest dit intrigerende verhaal lekker weg. Het scenario van Luca Blengino is — ondanks de zware materie en de scheut esoterie — to-the-point en de tekeningen van Antonio Sarchione zijn oerdegelijk, zowel in de actiescènes als in de meer intieme taferelen.

Deze drie Iuliae hebben dus niet veel elbow grease nodig om zich staande te houden tussen de andere bloedkoninginnen van deze attractieve conceptreeks.

MARIO STABEL