Eindelijk...

De Verenigde Staten na de Burgeroorlog. Terwijl de natie zijn wonden likt, is de westwaartse expansie in volle snelheid op gang gekomen. Honderdduizenden kolonisten wagen de tocht van oost naar west. Waar indianen en blanken elkaar tegenkomen, is het vaak balanceren tussen vrede en oorlog. Om de kolonisten en de landsgrenzen te bewaken, richt het Amerikaanse leger een resem forten op. Luitenant Blueberry wordt gedetacheerd naar Fort Navajo, midden in het territorium van de Apachen. Alvorens het laatste stuk van de tocht naar Fort Navajo aan te vatten, ontmoet Blueberry de jonge luitenant Graig, die eveneens gedetacheerd werd naar het fort. Beiden maken kennis met elkaar en reizen samen verder. Onderweg treffen ze de ranch van de familie Stanton aan. De inwoners werden brutaal vermoord door indianen. Alle sporen wijzen in de richting van de Apachen. Met zijn laatste woorden kan de eigenaar van de ranch Graig en Blueberry nog op de hoogte brengen van de ontvoering van zijn zoon Dick Stanton. Blueberry is meteen achterdochtig. Er heerst namelijk vrede tussen het leger en de Apachen. Bovendien is het Apacheopperhoofd Cochise een zeer respectabel man. Al gauw steken razernij en racisme de kop op onder het officierenkorps van Fort Navajo. Wanneer majoor Bascom de leiding over het fort krijgt, voert hij een bloedige vergeldingsaanval op onschuldige Apachen uit. Cochise voelt zich verraden en er dreigt een grootschalig conflict, een dat de soldaten onmogelijk kunnen winnen. Blueberry wil met gevaar voor eigen leven een openlijke oorlog trachten te vermijden en meteen hulp zoeken voor het onderbemande fort. Het wordt een kat-en-muisspel vol intrige en heldenmoed.

Jean-Michel Charlier mogen we gerust een van de allergrootste scenaristen uit de stripwereld noemen. Met reeksen als Buck Danny en deze Blueberry, om er maar even twee te noemen, schreef hij alvast geschiedenis. Fans van de John Wayne-westerns (Fort Apache, Horse Soldiers,...) zullen in deze vroege Blueberry's zeker een aantal vaste waarden herkennen uit voorgenoemde films. De moedige en listige officier die zich een weg weet te banen uit de meest benarde situaties. Of de zelfingenomen officier met een racistische ingesteldheid die met zijn dwaze beslissingen alles op het spel zet. Bewust of niet, Charlier vertaalde de populaire western naar een uiterst leesbare stripreeks die niet moet onderdoen voor de cineastische versie. Dit westernepos klopt vanaf pagina 1 als een bus en vormt een hoge snelheidstrein die van album tot album verder raast. Geen afzonderlijke verhalen dus, waardoor een verhaal uitgewerkt kan worden zoals het moet. En dan te bedenken dat het beste nog moet komen...

Jean Giraud is de geknipte persoon om dit alles in beeld te brengen. Weidse decors, ruwe karakterkoppen en een enkel karikaturaal gezicht. Klassiek, maar voor die tijd (1963) modern tekenwerk. Ook hier gaat onze voorgaande stelling op, the best is yet to come!

De originele inkleuring werd behouden voor deze integrale. Deze is uiteraard gedateerd, maar voldoet ruimschoots. We hadden uiteraard wel eens willen zien hoe de platen tot hun recht zouden komen met een moderne inkleuring, maar dat kan uiteraard beide kanten op. De nieuwe lettering is dan weer welgekomen. Hoewel men de oorspronkelijke lettering getrouw is gebleven, is het nu toch een stuk leesbaarder.

Eindelijk kunnen we onze stukgelezen softcovers vervangen door een nieuwe uitgave van Blueberry. Een integrale editie van de eerste drie delen, aangevuld met een anekdotisch dossier over de ontstaansgeschiedenis van de reeks en de prille carrières van de auteurs. Dit allemaal in een prachtig hardcoverjasje. Dargaud heeft in het Frans al vier delen uitgebracht in een geplande reeks van negen integrales. Hopelijk beent Dargaud in vertaling snel bij.

JACKY CORNELIS