820 of 1728
Rommelgem 2: Patiënt A
Dit komt wel goed
Jaja, ook Pancratius Edelhart Ladislas Philippus, de graaf van Rommelgem, is jong geweest. In mei 1941 werkt hij in het Engels Bletchley, samen met de knapste koppen van het land, aan het ontcijferen van de Duitse Engima-codeermachine. Onze graaf begint er een relatie met de ravissante en superintelligente miss Blair McKenzie. Even lijkt de oorlog ver weg voor de dolverliefde tortelduifjes. Tot hun vriend en chef, de wiskundige Black, Pancratius bij zich roept. Hij kan een versleuteld bericht ontcijferen van chemicus Schwarz en bioloog Bruynseelke. Beide professoren zijn in handen gevallen van de nazi's en moeten er meewerken aan Hitlers geheime plannen. Ze smeekten om hulp. Pancatrius is verbouwereerd. Zijn twee beste vrienden zijn gevangen. Zijn makkers. Zijn maten. Hij moet hen bevrijden. Nu! Na wat getouwtrek mag hij een geheime expeditie op touw zetten. Blair en Black gaan mee.
Het eerste deel van de spin-off rond ons favoriete nevenpersonage uit Robbedoes en Kwabbernoot kon ons maar matig bekoren. Zowel de tekeningen als het scenario kwamen erg betuttelend, braaf en te correct over. Het mocht wat onveiliger en meer schuren. Dit tweede verhaal komt al grotendeels tegemoet aan onze wensen. Tekenaar David Étien heeft de personages nu echt vlot in de vingers en pakt geregeld uit met grafische straffe prentjes. Het swingt. Het beweegt. Kortom, het pakt.
Ook het scenaristenduo BeKa, Caroline Roque en Bertrand Escaich, verlaat meer de comfortzone. De opbouw blijft het eerste deel getrouw: een deel persoonlijke geschiedenis van de graaf, enkele bladzijden verklarende uitleg over een waargebeurd feit (onder andere over de drug Pervitine, waardoor de Duitse troepen onvermoeibaar waren), enkele echt bestaande personages om de geloofwaardigheid van het verhaal te versterken, om te eindigen met een fors deel actie, een Robbedoes-avontuur waardig. Maar in tegenstelling tot het eerste deel nemen de auteurs ons veel minder bij het handje vast. Je voelt dat ze hun personages wat meer vrijheid gunnen waardoor de dialogen realistischer aanvoelen. Ook de humoristisch factor — het blijft een Robbedoes-afgeleide — zit snor. Het is een plezier om enkele professoren die het mooie weer maakten in De Bezoeker uit de Oertijd perfect gedoseerd terug te zien.
Alles wijst erop dat de spin-off Rommelgem een slim opgebouwde formulestrip zal worden. Maar zover zijn we nog niet. Dit tweede deel staat er en is een goede strip. Aan de auteurs om ons straks opnieuw in de positieve zin te verrassen.
WOUTER PORTEMAN
820 of 1728