De weg erheen

Zijn productie lag niet meer zo hoog de laatste jaren, maar het verlies van scenarist Philippe Vandevelde alias Tome, die in 2019 plotseling overleed, is immens. In afwachting van Tomes laatste verhaal, Soda deel 14, dat Dan Verlinden op basis van gesprekken met Tome nog zelf moet voltooien, is er dit achttiende album van De Kleine Robbe, een van de cash cows van uitgeverij Dupuis. 

Het knappe aan De Kleine Robbe is dat het duo sommige taboetjes nooit uit de weg is gegaan, voornamelijk op het gebied van seksualiteit. In het eerste kortverhaal dat dit album opent, komt een personage uit de kast. Dat ervaar je toch als een verrassing. Die kortverhaaltjes bevatten altijd wat meer diegang, poëzie, sentiment en gemijmer. Wat een contrast met de vele scatologie in de gags! Op een heel serene en bescheiden manier drukt Tome de knop "tolerantie" in. De manier waarop Robbe reageert op zijn ontdekking is voorbeeldig. In het afsluitende kortverhaal wil Robbe voor het eerst tongen met zijn vriendinnetje Suzanne, maar daar komen heel wat voorbereidingen, obstakels en rituelen bij kijken.

Tussen die twee verhaaltjes zit weer een sliert gags waarvan de pointes zelden werkelijk om te gieren van het lachen zijn. De weg erheen, de maniertjes, gedragingen en expressies van de personages, het grote acteergenoegen en details, blijven De Kleine Robbe de moeite waard maken. Intussen hebben we een boontje ontwikkeld voor meneer Peuk, de turnleraar die je zelf nooit in je kindertijd had willen hebben. Hij is een zielig, tegelijkertijd ook aandoenlijk en meelijkwekkend figuur. Peuk komt trouwens op tweeëntwintig pagina's van dit album voor. Ondanks zijn uitgesproken drankzucht, zijn eeuwige sigaret (nog niet uit de strips geband door politieke correctheid), geluier en gedateerde versierpogingen bij het vrouwelijk geslacht moet je het hem nageven dat hij zijn leerlingen op creatieve manieren weet te tergen. De psychiater die Robbe uithoort, stuurt zelfs aan op zes maanden geen turnlessen nadat Robbe hem een traumatische droom over Peuk vertelde.

Of Janry dezelfde finesses en evenwicht tussen het fijngevoelige en het groteske van zijn decennialange partner in crime kan handhaven, is de vraag. Hij stelde in een interview de vele fans van Robbe alvast gerust: hij gaat solo verder met de gagreeks. Daarover zei hij in Casemate: "Ik ben alleen. Ik mis Philippe. Ik ben bang voor mijn onbeschaamdheid. Ik heb sommige ideeën aangereikt, maar ze zouden nooit zo goed geweest zijn zonder dat Philippe ze uitwerkte. Er zal een voor en een na zijn. Momenteel voel ik me uiterst kwetsbaar. Ik hoop dat ik genoeg ervaring en intelligentie heb om de juiste keuze te maken, want mijn bedoeling is om ermee door te gaan, voor Philippe."

DAVID STEENHUYSE