Bavianen aan boord

Horatio Hornblower op tv, Master and Commander in de cinema, Bruce J. Hawker op papier... Zo hebben we graag onze verhalen die zich afspelen tijdens Engelands werelddominatie op zee. H.M.S. deel 1 heeft daar geen heroïsche sikkepit aan toe te voegen. Meer zelfs: hoofdpersonage John Fenton is in feite een nochtans ontwikkelde loser die langs geen kanten bewust koos voor een matrozenbestaan op het oorlogsschip de Danae. Dat leerden we uit een flashback. Op de Danae bevindt zich ook een moordenaar aan boord. Drie matrozen vonden eind achttiende eeuw op een nacht de dood. Op de koop toe redt de bemanning enkele schipbreukelingen van de Miranda, onder wie een vrouw. En je weet wat ze zeggen van vrouwen aan boord van een schip: ze brengen ongeluk. Fenton krijgt alleszins zijn portie ongeluk als hij te goeder trouw de kist met persoonlijke spullen koopt van een van de verongelukte matrozen. Gebruikelijk in die tijd verwerft hij die via een veiling. Het is niet naar de zin van Carfax en zijn kompanen, want hij aasde op een tabaksdoos. Daar moet dus wel wat vreemds mee aan de hand zijn.

Als een vis in het water voelden we ons bij de historische accuraatheid van de prachtige schepen, het getouwte en de scheepsuitrusting. Althans, dat veronderstellen we zonder verpinken. We hebben nu echt niet het aantal planken op het benedendek geteld of de verhouding van het anker in vergelijking met de boegspriet. Meer dan het schetsen van een tijdskader en het invullen van bijvoorbeeld het leven aan boord, schrijft Roger Seiter, net zoals in zijn fel gesmaakte victoriaanse detectivereeks Fog, een ter zake doend verhaal. Interessante wendingen, een behoorlijk spannend verhaalverloop en intriges die zich in alle geledingen van deze minimaatschappij op zee voltrekken. Een punt van kritiek is het gezicht van de personages. Sommige van Johannes Roussels figuren lijken meer op bavianen dan op mensen. Het benadrukt anders wel de brute manier van leven op zee.