Oogachtend in januari en februari 2023

23 december 2022 Vooruitblikken

Oogachtend heeft er een boerenjaar op zitten. Het one-shot Vel van Sabien Clement en Mieke Versyp werd niet alleen herdrukt, het kreeg ook de Henry van de Velde-prijs, de Goscinny-prijs voor beste scenario voor de Franse vertaling en het is genomineerd voor de grootste albumprijs van Angoulême, de Fauve d'Or. Van Judith Vanistendael verscheen het nieuwe Atan van Kea in het jaar dat ze de Bronzen Adhemar won. Hubert van Ben Gijsemans kreeg een derde druk en zijn nieuwe album De Kerkgangers viel ook al in de smaak. BleekwaterJoris Mertens' tweede album na Beatrice, kreeg ook al alle soorten loftuitingen in de Nederlandstalige en Franstalige pers en dat raakte bekroond met de Willy Vandersteenprijs voor beste album in het Nederlands en de Prix Rossel van Le Soir in het Frans, een erg mooie verkoop en ook al een herdruk. Mertens stal overigens de show op een succesvolle editie van Stripgids Salon waar de auteurs van Oogachtend telkens weer opnieuw voor uitgenodigd worden. Daarnaast waren er nog Tinel Tekent Babel & Singer van Koenraad Tinel, Penisnijd van Victor Meijer en Bungalow 5 van Maarten Vande Wiele.

Wat brengt 2023? Véél! De eerste titels kunnen we al prijsgeven. Die vind je ook terug in Te verschijnen

Limbo 3 (januari)

Met dit album neemt Stephan Louwes afscheid van zijn zelf gecreëerde wereld en de weinige mensen die erin terug te vinden zijn. Het concept van de reeks en per album is een reis door paginagroot getekende decors.

"De jongen, vastberaden om een man te worden, trekt de wijde wereld in om het licht te verspreiden."

In Goed Gezelschap (januari)

Negen jaar na haar debuutalbum Het Mirakel van Verviers presenteert Inne Haine haar tweede one-shot. Dat doet ze voor In Goed Gezelschap met Mathias Van den Berge, tevens haar vriend, voor zowel het scenario als de tekeningen.

"Een broeierige zomer in 1997. Martin Dupont werkt hard aan zijn doorbraak als charmezanger terwijl zijn vrouw Cecile zich uitslooft in hun café In Goed Gezelschap, dromend van een meeslepender leven in Toscane. Intussen zorgt zij ook voor haar schoonvader, de dementerende Edgar, bij wie fantasie en realiteit al lang niet ver meer uit elkaar liggen. Elise haat haar vakantiejob als postbode, maar ze heeft het geld nodig om haar ellendige thuissituatie te ontvluchten. Haar vriendje, de gabber Franky, zit dan weer tot over zijn oren in louche zaakjes verwikkeld. Wanneer al deze verhalen samenkomen, slaat het noodlot toe en verdwijnt voor sommigen van hen het onderscheid tussen goed en kwaad  totaal. En de rabarber? Die groeit rustig verder."

Galapagos (februari)

Na De Allerlaatste Tijger (2014), Vierenveertig na Ronny (2016) en Het Reigersnest (2019), alle verschenen bij Oogachtend, is Galapagos het vierde one-shot van Michaël Olbrechts. Het dikke album is gebaseerd op waargebeurde feiten, namelijk de Galapagos-affaire, een mysterie dat in de jaren 1930 de wereldpers haalde en tot op heden voer is voor speculatie. We vroegen Olbrechts om meer uitleg.

"De Berlijnse arts Friedrich Ritter beslist in 1929 de drukke, kapitalistische maatschappij de rug toe te keren en zich met zijn maîtresse Dore Strauch te vestigen op het onbewoonde Galápagos-eiland Floreana. Hij is geobsedeerd door Friedrich Nietzsche en vastbesloten om als eerste diens übermensch-concept tot in het extreme te benaderen. Dore, een van zijn patiënten, wordt door de charismatische dokter overtuigd met de belofte dat hij haar op het eiland definitief zal kunnen genezen van haar multiple sclerose. Door omstandigheden haalt hun verhaal de wereldpers, en niet snel daarna komen de eerste ongewenste bezoekers op het eiland en hun bewoners af. Zo beslist het Duitse koppel Heinz en Margret Wittmer in 1931 om ook op Floreana te gaan wonen. Heinz wilt de economische crisis en de opkomende NSDAP van Adolf Hitler ontvluchten en is gefascineerd door het verhaal van 'De Adam en Eva van de Galápagos'. Margret is op dat moment hoogzwanger. Dokter Ritter gruwt echter van het idee ‘zijn’ eiland te moeten delen, en weigert hen alle hulp. De gemoederen raken al gauw verhit. Tot een echt kookpunt komt het wanneer er ook nog een excentrieke barones met haar twee minnaars op het eiland neerstrijkt. Zij heeft megalomane plannen met het eiland en is ook nog eens extreem agressief. De situatie escaleert compleet en tijdens een langdurige periode van hitte, hongersnood en droogte lopen de spanningen op het eiland gruwelijk uit de hand. Wanneer er in 1934 plotseling enkele bewoners mysterieus verdwijnen is iedereen op het eiland verdacht..."

Love me Tinder (februari)

Love me Tinder is het tweede one-shot van Karolina Zsejda na haar debuut Tram 5 uit 2020. Dat was toen haar afstudeerproject.

"Elise zoekt de liefde van haar leven op Tinder. Maar met elke date zakt de moed haar dieper in de schoenen. Gelukkig heeft ze haar vader, de buurvrouw en haar beste vriend die haar met raad en daad bijstaan in tijden van wanhoop."

Monet le Magnifique 1 (februari)

Luc Cromheecke stelde in zijn door Bruno de Roover geschreven one-shot De Tuin van Daubigny al de impressionistische kunstenaar Charles-François Daubigny (1817-1878). In zijn op stapel staande soloproject Monet le Magnifique legt hij zich toe op de bekendste impressionist, Claude Monet (1840-1925). Zijn vertelling wordt een trilogie over de levensloop van "de geniale impressionist, dandy, knorpot en levensgenieter".