Kwartaal 4 2025 bij Dargaud

De Wereld volgens Oz is niet alleen het slot van het tweeluik dat met deel 7 nbegon, we zien er ook Rose in terug, Jonas Crows oude geliefde. Na dit album last Ralph Meyer een pauze in de reeks door zich op iets compleet anders te storten. Lees er hier meer over.

Scenarist Xavier Dorison behandelt in De Wereld volgens Oz onder meer abortus. Dat is af te leiden uit de korte inhoud die je in de volgende alinea kan lezen. Dorison schreef de opzet van zijn scenario volgens een interview in Casemate zes jaar geleden al, nog voor de recentere gebeurtenissen in de Verenigde Staten waarbij het Amerikaanse hooggerechtshof de staten terug het recht gaf om abortus strafbaar te stellen. Hoe dan ook, volgens Dorison is het onderwerp nooit eerder in een westernverhaal behandeld geweest. "Alsof er in de VS vóór de twintigste eeuw nooit abortus is geweest", voegde hij er nog aan toe.

"In Eaden, een stadje in Texas dat geteisterd is door de Secessieoorlog, heeft Sister Oz de bevolking ervan overtuigd dat ze hun eer kunnen herstellen door het recht in eigen handen te nemen… en door te voorkomen dat Eleonor Winthorp abortus pleegt. Alle middelen zijn daarvoor toegestaan: vernedering, intimidatie, ja ze beramen zelfs de moord op Randolph Prairie, de dokter die de operatie zou uitvoeren. Maar dan duikt er een man op die het opneemt voor de dokter, ook al zijn ze liefdesrivalen, zodat Eleonor haar eigen lot kan bepalen: Jonas Crow, de Undertaker. Een ding staat vast, niemand komt ongeschonden uit de wereld volgens Oz."

Net zoals van voorgaande verhalen publiceert Dargaud in het Frans ook Meyers storyboardtekening in een hardcoveruitgave op kleiner formaat. De storyboards bieden je een inzicht over hoe de tekenaar zijn pagina's schetst en composities uitprobeert alvorens hij ze in potlood en inkt uitwerkt. Deze uitgave verscheen op 19 september en kost 22,95 euro voor 64 pagina's schetsplezier.

Onder de titel XIII Parody: Maskers Vallen Af publiceert Dargaud een 32 pagina's tellend album dat in feite een grondig herwerkte albumuitgave is van een zelf samen te stellen miniboekje uit Spirou. Dat zat toen in het midden van een nummer dat de veertigste verjaardag van de stripreeks XIII vierde. Jean Van Hamme keerde hiervoor nog eens terug naar de bron van de stripreeks, maar op een volstrekt schertsende manier. Het is te lezen als een eenmalig onzinverhaal, een parodie op Van Hammes eigen creatie, met ernst in beeld gebracht door Philippe Xavier, die intussen zelf al wat bijdrages heeft geleverd aan de reeks XIII, bijvoorbeeld met het album XIII 13bis.

De inhoud van deze parodie: Wat als XIII eigenlijk helemaal geen geheugenverlies had? Zou het een idee van kolonel Amos zijn geweest om te voorkomen dat hij beschuldigd zou worden van de moord op president Sheridan? Moet XIII, deze hartenbreker, ook doen alsof hij al zijn veroveringen niet meer kent? Wanneer hij Judith Warner terugziet, kan XIII niet anders dan vragen om “drie uur amnesie, kolonel. Alstublieft”... Het is niet altijd gemakkelijk om geheugenverlies te hebben! Gelukkig is XIII een uitstekend acteur: zijn legendarische onbewogen gezicht doet zelfs vermoeden dat hij de elite-eenheid van de SPADS verwart met personages uit Blake en Mortimer! En hij zal stand moeten houden tegenover de vele personages die in de reeks voorkomen. Generaal Carrington breekt het zweet uit: “Wie is de gek die zo'n verhaal heeft verzonnen?” Kolonel Amos daarentegen dwaalt naar hartelust door alle albums van de reeks: "Geef me prent 2 van plaat 46 van het dossier Dertien tegen Eén’ alstublieft." Is hij zelf het slachtoffer geworden van een ultieme grap van de grootste grapjas van allemaal? 

"Wanneer Erik en Driepoot het eiland van de Krokodil eindelijk bereiken, stellen ze vast dat Roodbaard en de bemanning van De Zwarte Valk al zijn verdwenen. De demon van de Caraïben en zijn adoptiefzoon zetten hun zoektocht naar Baba ijverig voort, tot het spoor hen leidt naar de kusten van het Spookeiland..."

Dit naslagwerk van 144 pagina's met vele illustraties biedt een overzicht van de vele wezens die Leo voor zijn cyclussen van De Werelden van Aldebaran heeft gecreëerd, ban de lucius, langs de gregoren tot de nestor, de zandwalvis, de mantris... Alle begeleidende teksten zijn geschreven door Olivia Le Moëne, gedragsbiologe en onderzoekster in de gedragsneurowetenschappen aan de universiteit van het Zweedse Linköping.

Dit is een andere uitgave dan de geïllustreerde encyclopedie die Huginn & Muninn in 2020 heeft gepubliceerd. Dat boek telde 200 pagina's.

In het Spoor van Blueberry is een collectiefalbum van 128 pagina's (21,99 euro, hardcover) met een verzameling van tientallen korte verhalen en illustraties door nogal wat stripmakers. 

Het lijstje is indrukwekkend: Dominique Bertail, Olivier TaDuc, Thierry Martin, Ronan Toulhouat + Vincent Brugeas, Félix Meynet, Paul Gastine + Jérôme Félix, Anlor + Olivier Bocquet, Alberto Belmonte + Fred Duval, Philippe Xavier + Matz, Corentin Rouge, Enrico Marini, Michel Blanc-Dumont, Blutch, Milo Manara, Mathieu Lauffray, Daniel Goossens... De cover van het album is van Mathieu Lauffray.

In hun eerbetoon vertellen ze in korte verhalen of met illustraties de grote momenten uit het leven van Blueberry. De ene keer is hij wat jonger, de andere keer ouder. De bijdragen zijn aangevuld met een redactioneel dossier. 

Jérémy Petiqueux is de nieuwe tekenaar is van Murena nadat Theo Caneschi de delen 10, 11 en 12 had getekend als opvolger van de in 2014 overleden Philippe Delaby. Met Petiqueux moet er wat meer vaart komen in het tempo voor de cyclus, die met deel 13 start en zes delen zal tellen. Uitgeverij Dargaud kondigt het intussen ook aan als de laatste cyclus van Murena.  

Theo krijgt echter  een nieuwe kans in het universum van Murena, want eveneens op scenario van Jean Dufaux verschijnen in 2026 en 2028 de twee delen van een tweeluik dat zich afspeelt in en rond een bordeel in het oude Rome. Lees er hier meer over.

De titel van dit nieuwste album luidt De Neronia. De vijfjaarlijkse Neronia was een groot Grieks festival dat door de Romeinse keizer Nero was opgezet. Het bestond uit drie onderdelen: muziek, welsprekendheid en poëzie, daarna gymnastiek en tot slot paardrijden. Deze spelen volgden een traditie die was ingesteld door Julius Caesar en Augustus, twee voorgangers van Nero, die feestelijke spelen organiseerden om de verjaardag van hun heerschappij te vieren. De eerste Neronia vond plaats in 60 na Christus, zes jaar na de troonsbestijging van Nero, de tweede in 65. Er volgde geen derde editie omwille van de dood van Nero en tegelijk het gebruik van de damnatio memoriae, een maatregel in het Romeinse Rijk waardoor alle herinnering aan het leven en de regering van een overleden vorst te niet gedaan werd.

Tot zover de historische uitleg. Er is ook nog het stripverhaal. De inhoud  leest als volgt: "Twee mensen — een man, een vrouw — met eenzelfde talent voor manipulatie, of het nu om de keizer gaat of om gladiatoren, dichters of verliefde vrouwen... Tigellinus, de getrouwe van Nero, raadt de keizer aan om spelen te organiseren om zo het volk te verstrooien en hun gedachten af te leiden van de grote brand in Rome, de samenzwering van Piso... en zodat de keizer kan worden gekroond tot beste dichter. Maar ook de geduchte krijgster, Hydra, laat haar invloed gelden, tot grote onrust van keizerin Poppaea. De twee manipulatoren doen niet voor elkaar onder: de ene laat zich leiden door ambitie terwijl de ander op zoek is naar een manier om de woede te botvieren die ze opkropt sinds haar jaren in dienst van Insanius. Oude demonen ontwaken, het verleden haalt het heden in, en vrienden van vroeger komen boven water. Voor de ogen van Hydra zegt Lucius Murena tegen de keizer: 'Ik moet hier blijven. Je hebt me nodig. En ik heb jou ook nodig.'"

Bellatrix deel 3 is het vervolg van de vijfdelige cyclus in de sf-reeks De Werelden van Aldebaran. 

"Manon en Kim bevinden zich nog altijd op Bellatrix, de 'primitieve' planeet waarop ze zijn geïnfiltreerd. Ze proberen hun missie te voltooien en de planeet te redden van het dreigende obscurantisme. Terwijl ze denken dat zij de enigen zijn die al over geavanceerde technologie beschikken, ontdekken ze een vijandige, buitenaardse aanwezigheid. In de ruimte eist een vloot van de Arctaroden, een vreemd en technisch geavanceerd volk, een onmiddellijk einde aan het contact tussen de twee aardbewoners en de rest van het team van project-Bellatrix. Voor de Avaranten is het een hoogst verontrustende eis…"

Laatste deel van de XIII Trilogy-reeks over Jones door Olivier TaDuc en Yann. De bedoeling is dat er nog andere trilogieën verschijnen over andere personages uit de succesreeks van William Vance en Jean Van Hamme. 

"Generaal Carrington zit in een benarde situatie op het eiland Alcatraz. Hij wordt door de Red Warriors onderworpen aan het Okipa-ritueel: zijn lichaam wordt in de lucht gehouden door haken die in zijn vlees vastzitten tot het scheurt. Deze 'zonnedans' eindigt pas wanneer president Dixon de Warriors wil ontvangen om naar hun eisen te luisteren. Jones en Lakota, twee jonge rekruten van de pilotenopleiding, besluiten het heft in eigen hand te nemen en de generaal te bevrijden. Twee ontploffingen met Semtex en een paar verdovende pijltjes later en de missie is volbracht: Jones, Lakota en Carrington zitten boven op een watertoren en wachten op een helikopter. Maar plots herkent Jones Marcus, haar grote broer. Marcus, een activist?! En dan loopt alles mis: de Warriors merken hen op, blazen de watertoren op... de heli pikt Carrington op, Lakota wordt geraakt door een kogel en Jones zwemt terug naar het eiland..."