De drie genomineerden voor de Grote Prijs van Angoulême 2024

11 januari 2024 Awards en prijzen

De eerste stemronde zit erop voor de Grote Prijs van Angoulême. Elke in het Frans publicerende stripmaker mocht de voorbije weken drie kandidaten nomineren en uit al die lijstjes zijn drie finalisten uit de bus gekomen. Het gaat om de Amerikaanse auteur Daniel Clowes, de Franse Catherine Meurisse en de Britse Posy Simmonds. Een tweede stemronde onder dezelfde collega's moet nu uitmaken wie dit jaar de hoofdvogel afschiet. Hieronder presenteren we deze auteurs met vertalingen van wat er op www.bdangouleme.com is te lezen.

Daniel Clowes

"Daniel Clowes is een allround schrijver, een van de meest prominente stemmen in Noord-Amerikaanse strips en een leidende figuur in de onafhankelijke stripbeweging. Hij ging naar het Pratt Institute in New York om tekenen te studeren, maar verliet al snel de kunstacademie om een autodidactische carrière na te streven, die veel beter aansloot bij zijn artistieke aspiraties. Beïnvloed door de lowbrowbeweging maakte hij zijn echte debuut in het tijdschrift Love and Rockets en in 1986 publiceerde hij zijn eerste werk, Lloyd Llewellyn, bij Fantagraphics. Dit markeerde het begin van een productieve carrière die werd gekenmerkt door inmiddels iconische titels, waaronder Like a Velvet Glove Cast in Iron (1993), Ghost World (1997), Twentieth Century Eightball (2002) en Patience (2016). Als winnaar van 9 Harvey Awards, 5 Eisner Awards en 5 Ignatz Awards hebben zijn sociale satires in de stijl van de jaren 1950 ook de bioscoop geïnspireerd. Ghost World en Art School Confidential zijn verfilmd, waarbij Daniel Clowes een actieve rol speelde als scenarist. Onlangs verscheen ook zijn nieuwste strip Monica in vertaling."

Catherine Meurisse

"Catherine Meurisse is geboren in 1980. Na haar studie moderne literatuur ging ze studeren aan de École Estienne en vervolgens aan de École nationale supérieure des Arts décoratifs in Parijs. Catherine Meurisse is tekenares, auteur, cartoonist, verslaggever en illustrator van kinderboeken.

Gedurende vijftien jaar scherpt zij haar oog en haar lijn aan bij talrijke persorganen (Le Monde, Libération, Les Echos, L'Obs...) en meer in het bijzonder bij Charlie Hebdo, en maakt zij strips waarin geen plaats is voor ernst. Na Mes Hommes de Lettres, Le Pont des arts (Sarbacane), Moderne Olympia (Futuropolis) en Drôles de Femmes (Dargaud, met Julie Birmant) publiceerde ze in 2016 La Légèreté, een ontroerend verslag van haar terugkeer naar het leven, het tekenen en de nagedachtenis, na de aanslag op Charlie Hebdo waaraan ze ontsnapte. Na het brutale Scènes de la Vie Hormonale verscheen Les Grands Espaces (Dargaud), een evocatie van haar jeugd op het platteland, waarin smakelijke herinneringen en een esthetisch en politiek bewustzijn van het rurale landschap worden gecombineerd. I

n 2019 publiceert ze Delacroix, een zeer persoonlijke grafische bewerking van de memoires van Alexandre Dumas, een grote vriend van de schilder Eugène Delacroix. Haar nieuwe album, La Jeune Femme et la Mer stelt vragen over de plaats van de mens in de natuur en het gebruik van kunst om verdwijnende landschappen vast te leggen. In 2020, het jaar waarin in het BPI van het Centre Pompidou een grote overzichtstentoonstelling aan haar wordt gewijd, wordt Catherine Meurisse de eerste stripauteur die lid is van de Académie des beaux-arts.

Sinds september 2017 publiceert Philosophie Magazine elke maand twee pagina's werk van Catherine Meurisse. In 2022 bundelt ze dit werk in een album, Humaine trop Humaine, uitgegeven door Dargaud. Honderd pagina's met dialogen, citaten en burleske settings die universele filosofische gedachten op een ongebruikelijke manier verkennen en introduceren.

Posy Simmonds

"Posy Simmonds, geboren in 1945 in Berkshire, studeerde af aan de Central School of Art & Design in Londen na een jaar aan de Sorbonne te hebben gestudeerd. In 1972 trad ze in dienst bij The Guardian als illustrator. Daar bracht ze het eerste deel van haar carrière door met het ontwikkelen van haar grafische en verhalende kunst. In 1999 bezorgde Gemma Bovery, haar eerste magnum opus, haar internationale erkenning. Haar album Tamara Drewe werd in 2010 verfilmd door Stephen Frears.

Als lid van de Orde van het Britse Rijk en bekroond met de Grand Prix Rodolphe-Töpffer in 2022, wijdt de Bibliothèque publique d'information du Centre Pompidou tot 1 april 2024 een grote overzichtstentoonstelling aan haar getiteld Dessiner la littérature (Drawing Literature), in navolging van die van Claire Bretécher, Catherine Meurisse, André Franquin, Riad Sattouf en Chris Ware. Ze woont en werkt in Londen.