De Rode Ridder 267: Mordred

ohan en Allis zoeken een herberg op om te overnachten. Hier worden ze opgewacht door Lancelot. Een feestelijk weerzien zit er echter niet in, het is zaak om zo snel mogelijk naar Camelot door te rijden. Merlijn lijdt aan een mysterieuze ziekte die hem meer en meer verzwakt en verplicht om open kaart te spelen wat Allis betreft. De weg naar Camelot ligt echter niet open. Mordred, die openlijk oppositie voert tegen de koning, wil koste wat het kost voorkomen dat het drietal Camelot bereikt. Wanneer hem dat niet lukt, start hij een campagne om Johan en Lancelot in een slecht daglicht te zetten. De messen zijn geslepen, the game is on.

Na een reeks omzwervingen, waarin Johan en Allis te maken kregen met allerhande gespuis, keren we nu toch langzaam maar zeker terug naar Camelot en de verhaallijn die daar een beetje achtergelaten werd. We herinneren ons een half hysterische Merlijn en een pak verdeeldheid tussen de ridders van de Ronde Tafel.

Mordred voelt aan als een overgangsalbum dat naar een stevige climax toewerkt. Her en der lost Marc Legendre op meesterlijke wijze puzzelstukjes die mooi op hun plek vallen en context geven aan het grotere verhaal. Qua sfeer vonden we dit album dicht bij De Laatste Droom aanleunen, eveneens een album waarin goed en kwaad openlijk neus tegen neus komen te staan. Wat een mogelijke climax betreft, we zijn er klaar voor, laat maar komen!

JACKY CORNELIS