Op striptocht in Toronto

Silver Snail is een hoog aangeschreven stripwinkel in een hippe, artistieke buurt. De meeste verkoop halen ze uit superheldencomics van Marvel en DC. Voor vertalingen van Europese strips zijn de middengang tussen twee grote kamers te raadplegen. De helft ervan bestaat uit manga's. De andere helft bestaat uit indie-comics waaronder dus ook die Europese strips vallen. Daar zagen we een Engelse integrale van Don Lawrence' Trigië, maar ook Portugal van Cyril Pedrosa. Voor de rest heel veel comics in alle vormen, ook als bloedmooie artist's editions en beeldjes in een erg nette winkel. Een must-visit voor comicfans.

Hun Facebookpagina is niet meer actief. Bezoek liever de website www.silversnail.com Tijdens ons babbeltje met de jonge uitbaters moesten ze even checken of ze nog wel een Facebookpagina hebben. Tot hun verrassing heeft die meer dan achtduizend volgers. Om maar aan te geven dat Facebook eigenlijk helemaal niet meer voor jongeren is. Het stripmedium bereikt gelukkig nog wel jongeren.

Casa Loma is eigenlijk een nepkasteel. Het is een overdadig herenhuis in het centrum van Toronto dat tussen 1911 en 1914 werd gebouwd in opdracht van de rijke financier Henry Pallett en in die periode het grootste privéhuis van Canada. Pallett verloor echter zijn hele fortuin en moest het kasteel verlaten. Tegenwoordig is het een museum én een gewilde filmlocatie. Je kent het interieur ongetwijfeld uit de X-Men-films, want het is het decor van de mutantenschool van professor Xavier. Het komt ook voor in de tv-reeksen Titans en The Umbrella Academy. Ook voor Cocktail, The Vow, The Mortal Instruments, Chicago, The Tuxedo, Crimson Peak, The Skulls, 54, Maximum Risk, Good Will Hunting, The Love Guru, The Skulls en een clip van de in Toronto geboren rapper Drake zijn er scènes opgenomen. Het kasteel of een van de kamers, de tuin, de stallen kwam voor in een honderdtal producties.

Als je eerst door een lange donkere, onderaardse tunnel gaat, met reuzenfoto's van allerlei rampen die Canada bedreigden (van branden tot ziektes) kom je uit op een verrassende expo met wassen beelden van acteurs en actrices die in decors van voornoemde films zijn geplaatst. We herkenden eerst Jean-Claude Van Damme niet, maar andere beelden zijn treffender van gelijkenis. Je kan er dames en heren als Patrick Stewart, Halle Berry, Hugh Jackman, Paul Walker, Mike Tyson, Heath Ledger, Salma Hayek, Mike Myers, Richard Gere, Sarah Jessica Parker, Vin Diesel, Jacky Chan en anderen van dichtbij diep in de ogen kijken.

In het huis zelf kan je alle kamers met de antieke meubels van weleer bezoeken. Op de bovenste verdieping, naast de zolderkamers waar de dienstmeisjes sliepen, zijn er expo's over de Canadese bijdrage aan de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Pallett was namelijk een majoor-generaal in het leger. De expo was op ons moment van bezoek helaas in opbouw. Tussen de bordjes met de vele veldslagen, waar de Canadezen hebben deelgenomen aan de strijd, zagen we er wel eentje hangen van de Slag bij Passendale.

Een van de populairste stripreeksen ter wereld is Dog Man van Dav Pilkey. Sinds 9 april kan je bij ons in de cinema de eerste animatiefilm zien. Pilkey is ook de auteur van Kapitein Onderbroek en sinds 2020 Cat Kid Comic Club, die nog niet in het Nederlands loopt. Ook die reeks is stormenderhand de bestsellerslijsten aan het veroveren. In Noord-Amerika is er ondertussen een musical aan het touren die dezer dagen in Toronto is te zien. Affiches ervoor hangen in de metro.

Lee's Palace is een van de vele locaties in Toronto die in zowel de stripreeks Scott Pilgrim (2004-2010) van Bryan Lee O'Malley als de film Scott Pilgrim vs. the World (2010) voorkomt. Van de zesdelige stripreeks raakten in 2010 en 2011 de eerste twee delen vertaald bij Oog & Blik | De Bezige Bij. De uitgeverij had wellicht garen willen spinnen bij de verfilming van Edgar Wright, de latere regisseur van Ant-Man, Baby Driver, The Running Man en een van de schrijvers van de Kuifje-film van Peter Jackson en Steven Spielberg. Helaas flopte die film genadeloos. Men vond hoofdrolspeler Michael Cera een miscast en het wereldje van de Canadese indie-bands bleek dan toch niet zo aan te spreken voor de rest van de wereld. In de film speelden ook Mary Elizabeth Winstead, Kieran Culkin, Anna Kendrick, Brie Larson, Aubrey Plaza, Johnny Simmons, Chris Evans, Brandon Routh en Jason Schwartzman mee.

Pas in de jaren daarna kreeg de film een cultaanhang, vooral in Toronto en bij uitbreiding Canada. Zo spraken we in een overdekte markt met een jongen die een kroegentocht aan het ondernemen was langs alle cafés die in de film voorkomen. En Lee's Palace is nog steeds een zaaltje waar optredens plaatsvinden, zoals Scott er met z'n bandje Sex Bob-Omb heeft gestaan. 

Tijdens ons bezoek kregen we een vooroptreden van Blood Opera uit Toronto, een hardrockgroep waarvan de bandleden zich hadden uitgedost als zombies. De zanger tooide bovendien een gigantische voorbinddildo waaruit hij een paar keer het publiek besproeide met — hopen we — water. De hoofdact was Tragedy, een coverband die liedjes uit de eighties covert, met een voorkeur voor de Bee Gees en Abba, maar dan met een snoeiharde hardrocksaus eroverheen gekieperd. Tragedy heeft nog opgetreden op Parkpop in het West-Vlaamse Oostkamp.

We passeerden toevallig een gebouw waar we al deze info te lezen kregen op een plakkaat van de in Toronto geboren allereerste Superman-tekenaar Joe Shuster. Het gebouw van The Daily Planet en de stad Metropolis zijn gebaseerd op architectuur van toen in Toronto en de Amerikaanse stad Cleveland. Naar deze laatste stad was Shuster met zijn familie verhuisd en hij liep er school. Op die school creëerde hij samen met Jerry Siegel de bekende superheld.

Het Sankofa-plein is de Toronto-versie van Times Square in New York. Omdat het hier en in de belendende straten goedkoper en makkelijker is om er te filmen, zie je in feite vaak deze locaties in films in plaats van Times Square. De Batmobile reed er bijvoorbeeld rond in Suicide Squad, de Hulk liep door de straat Yonge in The Incredible Hulk en het Londen in Kick-Ass was gedeeltelijk dit centrum van Toronto. Wat verderop staan gebouwen die in de tv-reeks The Handmaid's Tale voorkomen.

Onder de stad bevindt zich een tweede stad. Path verbindt via ondergrondse gangen, zalen en galerijen een zeventigtal gebouwen met metro- en treinstations, winkels, supermarkten, restaurants. Het netwerk is dertig kilometer lang. Je komt er tijdens een citytrip sowieso in terecht. Toen we een winkelcentrum bezochten, waar we in een snoepwinkel het Belgische Biscoff en snoepjes met Smurfen vonden, maar ook beeldjes van stripfiguren, strekte de oppervlakte zich op drie verdiepingen uit waarvan de twee belangrijkste onder de grond.

Octo Zone is een glimmend speelparadijs waar je je in Japan waant. Het staat er vol lunaparkspelen. Je punten (of je cash) kan je spenderen aan onder meer beeldjes van manga- en animefiguren. Het is gevestigd in een pand in een zijstraat van Sankofa Square.

In de gamewinkel GameStop zijn ook stripspulletjes en manga’s te koop.

The Beguiling is Toronto's meest veelzijdige stripwinkel met comics, manga's, strips in het Engels, Frans, zelfs Nederlands, artboeken, naslagwerken, originelen, eerste drukken en zoveel meer. Het staat en hangt allemaal verspreid over twee grote kamers met nog een bijkomende kamer waar jeugdstrips en kinderboeken zijn ondergebracht. En dan was er nog een kelder vol verrassingen, waarover verder meer.

Vooreerst glorie voor Steven Dupré met zijn enige in het Engels vertaalde strip (zijn bijdrage aan de reeks Pandora Box). Erik De Graaf staat er in een oud nummer van Drawn & Quarterly. We vonden er voorwaar het Vlaamse initiatief Formaline, een uitgave uit 1995 van de Bronzen Adhemar Stichting met een compilatie van korte strips uit de hele wereld. Uitgeverij Scratch Books is er te vinden met de gelijkaardige uitgave Scratches waarvan twee nummers verschenen, hier alle twee aanwezig. Lo Hartog van Banda is er met zijn deelname aan de reeks Lucky Luke. Uitgeverij Bries is vertegenwoordigd met diverse uitgaven, waaronder CHRZ van Stefan J.H. Van Dinther. Judith Vanistendael is er met haar Mikel. En van de wereldwijd onvermijdelijke Aimée de Jongh staan op een plankje vijf vertaalde strips naast elkaar, alfabetisch gerangschikt op haar naam. We vonden het allemaal in een zodanig groot aanbod dat we vast over veel hebben gekeken.

Meteen bij het binnenkomen staat een Kuifje-raket met daarin strips van Kuifje en Asterix. Vanaf dan verlies je alle tijd uit het oog bij het snuisteren. Er liep op dat moment vijf man personeel rond, die je vriendelijk te woord staan of je komen vragen of ze je kunnen helpen. De winkel lokt jong en oud. De eigenaar was er die dag niet, maar volgens een van zijn werknemers zijn strips z'n hele hart. Hij heeft ook veel oog voor alternatievere strips en in Noord-Amerika vallen daar automatisch veel vertalingen van Europese strips onder. En die promoot de eigenaar graag extra. Zo is Aimée de Jongh er al enkele keren gaan signeren.

"Is er nog een kelder ook?" vroegen we vol verbazing. Het aanbod in The Beguiling is al zo groot. In die kelder staan voornamelijk oudere nummers van comicreeksen, een kast met manga's, een paar kasten met naslagwerken (waaronder een met portretten van internationale stripmakers waarin ook Hergé en René Goscinny staan), maar ook bijzonder veel strips in het Engels en Frans waarvoor in de winkels zelf geen plaats is. Ook daar veelzijdigheid bij de vleet.

Hier glorie voor Cowboy Henk van Herr Seele en Kamagurka. Van Pieter De Poortere konden we wel albums verwachten van Boerke onder de Engelse of Franse reeksnaam Dickie, maar daarbovenop ook nog een Vlaams exemplaar van Boerke en zijn album Kak hadden we helemaal niet verwacht. Van Marcel Ruijters staan twee delen van zijn reeks Troglodytes. Pim Bos is er vertegenwoordig met Tremen, Frederik Van den Stock met diens Buck, Wauter Mannaert met El Mesías. Net zoals op de bovenverdieping staan ook hier Engelse vertalingen van Blake en Mortimer, waaronder de albums van de Nederlandse tekenaars Peter van Dongen en Teun Berserik. En van hun landgenoot Joost Swarte staat er niet alleen een Franstalig album van Katoen + Pinbal, achter de kassa hangt een ingelijste affiche van zijn hand. Tussen de erotische strips staat een Nederlandstalig album uit de Zwarte Reeks.

In de trapgang naar beneden hangen posters van voorbije stripfestivals uit Toronto, een ingekaderde krantenpagina en zelfs een origineel van Prins Valiant.

Black Market Vintage is Toronto’s nummer 1 vintagewinkel. Om de grote verdieping vol met kleren, stickers en patches te bereiken, moet je langs een trap waarvan een complete wand een grote collage van knipsels is. Er hangt een pagina met vier breipatronen van de Smurfen tussen, maar ook Poolse fragmenten uit het allereerste stripverhaal van Thorgal, De IJskoningin. Ook uit een strip van Scooby-Doo en andere strips hangen er knipsels. Uiteraard kan je bij de kleren ook spulletjes uitzoeken met populaire strip- en tekenfilmfiguren.

Flying Books at Neverland is een koffiebar met boekenwinkel. Het is geen groot aanbod, maar er zijn ook wat strips te koop. Charles Burns is er overduidelijk een favoriet.

Wie de watervallen van Niagara bezoekt — wat wij deden als daguitstap vanuit Toronto — zal aan de Canadese en mooiere kant van de watervallen versteld staan van Clifton Hill, de pretstraat met allures van The Strip in Las Vegas. Het is er een warboel met onder meer lunaparken, een rollercoaster op een hamburgerrestaurant, een groot rad, een restaurant in een junglewoud, een wassenbeeldenmuseum met heel veel superhelden, 4D-cinema, spookhuizen, minigolf met dino's, je kan er karten, er zijn vestigingen van de bekendste fastfoodketens, enzovoort. Er is een gigantische souvenirshop met allerlei poppetjes, ook van de Smurfen.

In een zogezegd omgevallen flatgebouw met een King Kongetje is een Ripley's Believe It or Not! gevestigd. Van dit rariteitenkabinet bestaan meerdere vestigingen in de wereld. Het is een voortvloeisel uit Robert Ripleys fascinatie voor het ongewone die hij tijdens zijn wereldreizen leerde kennen. Hij berichtte daarover in cartoons en reportages voor de kranten waarvoor hij werkte. Het leverde maar liefst meer dan honderdduizend cartoons op sinds 1918. Zijn opvolgers houden de cartoonreeks nog steeds vol.

Aan de kant van zowel Canada als de VS liggen ook stripwinkels. Omdat we zonodig over de watervallen wilden vliegen met een helikopter, ontbrak ons de tijd om een ervan te verkennen.

Niagara-on-the-Lake is een pittoresk stadje uit 1779 waar de Niagararivier uitmondt in het Ontariomeer. Er zijn hoop en al twee winkelstraten die vooral mikken op liefhebbers van vintage en antiek, maar er zijn ook heel wat boetiekjes en eetgelegenheden. In de souvenirwinkel Versions kan je tientallen en tientallen metalen panelen vinden met superhelden en stripfiguren. Ze ogen retro, maar die zijn uiteraard zo bewerkt.

De huizen zijn oud-koloniaal en de stijl ken je vast uit heel wat films. Nu is het er rustig. In de lente en zomer vibreren de natuurkleuren in al hun pracht.

Terug van onze  reis naar New York en Toronto passeren we in het treinstation Brussel Zuid nog eens de metershoge reproductie van een plaatje uit Kuifje in Amerika. Het is een facsimile weergave van het origineel met zichtbare correcties van Hergé. Een ander plaatje in kleur hangt wat verder. Tussen beide in is een gigantische handtekening van Hergé bevestigd.