Een immersief avontuur van Kuifje
Duikje in Kuifje
tekst: Koen Driessens — © foto's en filmpjes: Raymond Lagae / © Culturespaces / Eric Spiller © Hergé / Tintinimaginatio – 2023
Tintin in Tour & Taxis, het zou een Suske en Wiske-titel kunnen zijn, maar het is waar je tot na de kerstvakantie een duik kunt nemen in het Kuifje-universum. Begeleid door Beatles en Bowie komen op wanden en vloeren van Kuifje, het meeslepende avontuur de jonge reporter en co. tot leven. Koen Driessens liet zich een halfuur lang meeslepen.
Wie zich wil onderdompelen in de wereld van Kuifje, maar zelfs strips lezen te vermoeiend vindt, kan tot begin januari een zogenaamd immersieve videoshow bijwonen in een hal op de Tour & Taxis-site. Na Parijs is Brussel, iets lager in de pikorde, aan de beurt om de voorstelling Tintin, l’immersive avonture te hosten, geproduceerd door digitale expospecialist Culturespaces en exploitatierechtenhouder Tintinimaginatio (het voormalige Moulinsart).
Na Vincent Van Gogh, Gustav Klimt, Claude Monet, Frida Kahlo en andere publiekstrekkers in de schilderkunst kon het monument Hergé niet achterblijven met een immersieve expo. De bezoekers krijgen geen origineel werk te zien, maar in een totaalbeleving van al dan niet bewegend beeld en geluid krijgen ze een impressie van het oeuvre mee. Wat het universum van Kuifje betreft, ligt daarin naast de hoofdpersonages en hun demonisch in beeld gebrachte antagonisten de focus op Kuifjes mobiliteit en Het Avontuur. We zien Kuifje snelheid maken in auto’s, treinen en vliegtuigen. Een mooie gelegenheid voor de makers van de expo om de 45 op 18,5 m lange en 6 m hoge wanden ten volle panoramisch te gebruiken.
In de beelden zelf wordt flink wat beweging gestoken, zoals de op hun benen trillende Jans(s)ens of schermende ridder de Hadoque. De muziekkeuze is ook niet toevallig. Met bijvoorbeeld een streepje Dark Side of the Moon bij het dromerige maanavontuur of een galmend ‘Ah! Je ris de me voir si belle en ce miroir!’ uit Charles Gounods Faust dat de schermen letterlijk doet knallen. Ligt het aan ons, of is All You Need Is Love wanneer Kuifje en Haddock naar kasteel Molensloot wandelen een boude keuze?
Vaak weet je niet waar kijken op de vele en drukke beelden in de hal, maar het mooist is de voorstelling wanneer we op zee landen en de over de ruimte verspreide fatboys en poefen op de golven dobberen. Iggy Pops The Passenger vervaagt wanneer we ook onder water duiken. De makers maken slim gebruik van de zesendertig videoprojectoren én de vierentwintig albums die ze ter beschikking hebben, door bijvoorbeeld met zoeklichten talloze artefacten uit de verhalen te tonen of na het uiteenspatten van een kristallen bol de bezoekers Geheimzinnige Ster-gewijs te laten hallucineren over paddo’s en spinnen.
Zowat om de drie kwartier start een nieuwe voorstelling. Op je ticket staat het beginuur, waarop je kan wachten in een stemmig maanlandschap. Na een (viertalige) tijdbalk met Hergé-quotes kan je daar nog even kennismaken met het scheppingsproces van de strip. Leuk en kenmerkend voor de verzorgde enscenering is hoe je hier de voetstappen van de Mannen op de Maan kunt volgen naar de zaal met de show. Wel oppassen voor die krater onderweg!
Wanneer met een epische versie van Heroes de ontknopingen volgen, hoeft dat niet meteen "The End" te zijn. Blijf na de generiek en Hergés uitsmijter dat "door in zijn dromen te geloven, de mens ze waarmaakt" gerust liggen in je fatboy om nog een keer de trip te doen. Niemand, zelfs geen vloekende Haddock, komt je wegjagen. Uiteraard moet je nog langs een shop met verleidelijke, maar dure tintinaria om echt buiten te gaan.
Waren deze woordeloze 35 minuten nu waardeloos of hun bijna 17 euro inkom waard? Zoals Hergé zelf al vertelde over zijn œuvre in een van de quotes bij het binnenkomen: "Ik heb me goed geamuseerd en ben er nog voor betaald ook" Dat laatste klopt in ons geval niet — we zijn vrijwillige tintinofielen — maar dat eerste is zeker het geval. De beleving doet alleszins wat ze op het oog heeft: ons zin geven de albums nog eens ter hand te nemen. Al zouden we ons voor dat geld liever eens onderdompelen in een nieuwe Kuifje of minstens een Kuifje door... Niet dat dat snel zal gebeuren, maar een mens moet — Hergé zei het zelf — blijven dromen...