89 of 181
Gecensureerde pagina uit Aldebaran
In 1997 publiceert Dargaud deel 4 van Aldebaran, de eerste cyclus van wat De Werelden van Aldebaran zal worden. In elk verhaal van de diverse sf-cyclussen komt wel een naakt- of seksscène voor (meestal net voorbij de helft, sla je albums er maar op na), maar onderstaande scène ging voor de uitgeverij wat te ver. Voor de uiteindelijke versie van plaat 13 gebruikte Leo enkel de eerste drie prenten en de laatste. De derde prent maakte hij paginabreed en de vierde verhoogde hij om zijn pagina te vullen. Achteraf noteerde Leo op zijn oorspronkelijke origineel "speciale onuitgegeven, want gecensureerde plaat". Uniek in de geschiedenis van de stripreeks, want het is de enige gecensureerde pagina.
In 2010 kwam de ongecensureerde versie terecht in een portfolio van uitgeverij Le Pythagore en hij staat ook in een Franstalige, tot 183 exemplaren gelimiteerde luxe-integrale van Aldebaran die in zwart-wit is verschenen.
In 2013 vertelde Leo nog over dit censuurgevalletje in een interview, waarin hij het volgende liet optekenen op de vraag of hij zichzelf beperkingen oplegt:
"Heel zelden. Heel zelden. Slechts één keer in alle albums die ik heb gemaakt, een enkele pagina, een scène werd niet gecensureerd, maar Dargaud belde me op en zei: 'Luister, deze scène wordt een probleem', want er is censuur in Frankrijk en je moet bepaalde grenzen respecteren. "Als je dat doet, moeten we het album in plastic stoppen.'"
De plaat werd in 2020 te koop aangeboden op een verkoopexpo van Huberty & Breyne in Brussel. Ook dan keerde hij in een interview terug op de omstandigheden die tot het aanpassen van de intieme scène hebben geleid.
"Aaaah!!!... Waarom censureren ze zoiets? Het is een belangrijke scène! Het is de eerste keer dat Kim en Marc, de twee hoofdpersonages, de liefde bedrijven. Dus het moest een groot ding zijn, dus een hele prent. Maar tegelijkertijd niet voyeuristisch en met terughoudendheid. Ik had me voorgesteld de hand te volgen van de jongen die Kim streelt. En ze is nog steeds aangekleed. Ik laat hier niets zien! Maar toen ik het aan Dargaud voorlegde, zeiden ze 'nee, dat kunnen we niet laten zien". Je mag de vrouw naakt laten zien, dat is de logica van de censuur, hé, je mag de vrouw naakt laten zien, je mag het vrouwelijk geslacht tonen, maar je mag de hand van de jongen op het vrouwelijk geslacht niet tonen. Dat is de wet! 'Je mag de twee stroken in het midden niet laten zien, anders moet je het album in een plastic hoes doen met de woorden alleen voor volwassenen.' Dus ik zei oké, ik verander het, ik verander het! En ik sneed de twee stroken in het midden door en gebruikte alleen de bovenste en onderste delen, waarbij ik de prenten vergrootte om de plaat te maken. Het leverde toch nog een mooie plaat op. Maar pfff... het is een schande, denk ik. Het is nogal bescheiden, het is niet gewaagd, te gewaagd. Je kan bijna niets zien. Je kan niets zien... Jammer..."
Ook onderstaande illustratie is nooit gebruikt geweest. Het betreft een coverontwerp voor de cyclus Betelgeuze.
89 of 181