De ene RG is de andere niet en de legendarische gierigheid van Morris

26 augustus 2023 Flashback

Iedereen kent de Daltons. 't Zijn geen lieverdjes, maar in de eerste plaats zijn ze gewoon heel erg dom. Joe en Averell springen er het meest uit wegens hun uitgesproken karaktertrekken en hun onhebbelijkheden. William en Jack aanduiden is al moeilijker. William is kleiner dan Jack, hoewel daar in het begin in de reeks Lucky Luke wat verwarring rond bestond door fouten in de (oorspronkelijke) tekst. De oorzaak is niet ver te zoeken... René Goscinny, die de neven Dalton bedacht, wist lange tijd zelf het verschil niet tussen de twee middelste broers.

Goscinny was trouwens al langer actief als scenarist voor Lucky Luke dan indertijd officieel was geweten bij de eerste lezertjes van het weekblad Robbedoes. Op elke pagina van De Spoorweg door de Prairie (deel 9 in de reeks) doken bij de naam van Morris de initialen RG op, maar die naam stond niet voluit in de hoofdingen van de voorpublicatie, laat staan in de eerste albumuitvoeringen.

Scenaristen waren in die tijd geen erkende professionals. Zelden konden ze een eigen contract bedingen bij hun uitgevers. Dat moesten tekenaars zelf maar regelen, zo was de gewoonte. Sommige tekenaars keken ook neer op scenaristen en betaalden hun scenaristen weinig of zelfs niet. Die scenaristen hadden geen poot om op te staan, want een contract was er niet en de uitgever trok zich daar niets van aan. Dat hebben onder meer Jean Van Hamme en Yann in het begin van hun carrière ondervonden.

Georges Remi had de initialen RG in Lucky Luke wél opgemerkt en vroeg Morris die naam voluit te schrijven uit vrees voor verwarring met zijn eigen initialen die hem zijn pseudoniem Hergé opleverden. Eerst koos Morris ervoor om in de volgende albums na Blauwvoeten op het Oorlogspad (deel 10, dat nog wel door Morris was geschreven) geen enkele naam te vermelden, niet als initialen en al zeker niet Goscinny's volledige naam. Pas vanaf Naijver in Painful Gulch (deel 19) kreeg Goscinny eindelijk de verdiende credits. Intussen was de reeks Asterix al gestart waarvoor hij al vanaf het begin werd erkend als scenarist.

We hebben ook nog een weinig gekend weetje over Morris voor je, ons verteld door een collega van hem. We weten dat hij op 16 juli 2001, op zijn zevenenzeventigste, overleed aan een beroerte als gevolg van een zware val. Over die val bestaan geen details. Die zou volgens sterke verhalen te wijten zijn aan zijn nogal legendarische, overdreven gierigheid. Hij woonde in die periode in Brussel. Er was schade aan het dak, maar liever dan een vakman te bellen en hem te betalen, klom Morris zelf op de ladder om herstellingen uit te voeren. Dat had-ie beter niet gedaan, want hij viel van de ladder een uitgestelde dood tegemoet.

Over het waarheidsgehalte van bovenstaande anekdote bestaan tegenwoordig twijfels. Dat geldt ook voor onderstaande anekdotes over zijn legendarische gierigheid. Verschillende stripmakers van toen en nu kennen die verhalen of waren er naar eigen zeggen zelf bij.

Zo getuigde Maurice Tillieux dat hij samen met Morris naar uitgeverij Dargaud in Parijs reisde om hun auteursrechten te incasseren. Tillieux: "Hij kwam terug met een tas die links en rechts propvol met bankbiljetten zat, en in het midden zat zijn pakje brood!" Hij was toen al schatrijk, maar een copieuze maaltijd kon er niet vanaf.

Ook toen Morris de uitgever van Dargaud eens uitnodigde voor een zakelijke lunch nam Morris hem gewoon mee naar de frituur. Als hij dan al eens op restaurant zat in gezelschap, had hij toch weer zijn eigen boterhammen mee om niets van het menu te hoeven bestellen.

Hieronder: Een foto van René Goscinny en Morris in 1971 op promotietournee in Amsterdam. De fotoreportage vond plaats op het dak van De Bijenkorf.