Sigi 1 en andere snelle meiden

Nog een snelheidsduivelin uit het interbellum die inspireerde tot een strip is Hellé Nice (artiestennaam van Marie Hélène Delangle, 1900-1984). Ze begon haar carrière als naaktmodel, om dan als danseres/stripper en acrobate in de wereld van de musichall te belanden. Ze boerde goed en kon, na een ski-ongeval, aan een tweede loopbaan beginnen in de automobielrace. Ze had al sinds haar twintigste een rijbewijs, wat uitzonderlijk was voor een vrouw. Ze nam in haar Bugatti deel aan Grand Prix en rally’s. Giuseppe Manunta laat zijn album Hellé Nice beginnen met het spectaculaire ongeval dat ze in 1936 kreeg op de GP van Brazilië, maar wat haar niet tegenhield te blijven racen.

Een speciaal geval — nog specialer dan de voorgaande — was Violette Morris (1893-1944), een bijzonder sportief vrouwmens dat na wereldrecords in het discuswerpen en kogelstoten ging voetballen en autopiloot werd. La Morris ging als man gekleed, had vaak een sigaret in de mond. Haar non-conformisme wekte ergernis bij de Fédération des sociétés féminines sportives de France en kostte haar haar sportieve carrière. Ze had daarna onder meer een winkel in auto-onderdelen, was chauffeur en hield een garage open die de Luftwaffe in de Tweede Wereldoorlog confisqueerde. Morris werd door verzetslui doodgeschoten op beschuldiging van spionage voor de Gestapo. 

De Spaanse tekenaar Javi Rey (weliswaar geboren in Brussel) en de Franse auteurs Bertrand Galic en Kris (Christophe Goret) brachten in 2018 en 2019 twee van drie voorziene albums uit gewijd aan het turbulente leven van Violette Morris, in het Nederlands verschenen bij Dark Dragon Books.

Een andere snelle meid is de Amerikaanse Julie Wood, een creatie van Jean Graton, de geestelijke vader van Michel Vaillant. Graton baseerde haar op pediater dr. Dominique Biarent, de dochter van een vriend. Strikt genomen is ze geen autopiloot, maar wel zeer bedreven op de motor. Ze debuteert in 1976 in haar eigen, gelijknamige reeks. Wanneer die in 1980 na acht albums uitgereden is, laat Graton haar opduiken in het Vaillant-universum, waar ze het liefje wordt van Vaillants kompaan Steve Warson. In Sporen van Jade (nummer 57 in de reeks, uit 1994) speelt ze zelfs de hoofdrol. 

In februari verschijnt een reboot van de reeks door Claudio Stassi en Philippe Pelaez, zie afgebeelde cover. Julie is dan nog steeds achttien. Lees er hier meer over.

In de jaren 1960 is Margot als autojournaliste, maar ook als pilote op weg. Zij óf haar geestelijke vader Olivier Marin heeft een zwak voor Citroën. Vooral de sierlijke lijnen van de oudere modellen, zoals de 2CV en de DS (bemerk de pun in de Franse titel van deel 2, De Godinnen van de Weg: Les Déesses de la Route), passen bij het zwierige tekenwerk van Emilio Van der Zuiden. Als deze laatste na twee albums echter andere wegen opgaat, zakt de kwaliteit van de reeks in als een leeglopende autoband. In de reeks De Autoreportages van Margot verschijnen vijf delen (delen 3 en 4 met Daniel Callixte, deel 5 tekende Marin teleurstellend zelf). In 2022 situeert een album buiten reeks (met Frank Leclercq), Modellen met stijl, de tijdloos stijlvolle Margot in 1934. 

Iets pittiger dan de avonturen van Margot zijn die van haar al net zo wulpse nichtje Betsy, die in een garage werkt en nog meer van aanpakken weet dan de wat mondaine Margot. De vier delen van De Avonturen van Betsy, ook van scenarist Olivier Marin, met tekenaar Jérome Phalippou, zijn zeer genietbaar, vol wervelende actie en uiteraard oldtimers. 

Voorafgaand aan beide reeksen tekende Emilio Van der Zuiden al present in De Meiden van Oom Bob van Metapat (Patrick Bissinger), die Olivier Marin ook zou bijstaan in De Autoreportages van Margot. Ook hier vinden we de bloedmooie heldinnen Marie-Marie en Christina terug in een Citroën DS. Het album was eigenlijk opgezet rond de inmiddels negentigjarige gentleman-driver/kaakchirurg Bob Neyret, die uiteraard verbleekt bij zijn pilotes, gebaseerd op Marianne Hoepfner en Christine Dacremont, die in de jaren 1970 voor zijn team de 24 uur van Le Mans reden. Toch kreeg Neyret, wiens dochter Pascale ook rallyrijder werd, afgelopen jaar nog een herkansing in Snelheidsduivels in een Citroën DS (door tekenaar Chaïko op scenario van Metapat en Fred Weytens), een door Silvester vertaald documentair album waarin hij aan een autojournaliste over zijn heroïsche rally’s vertelt. Geef ons de verhalen van oom Wim maar...