Uitblinker op Stéphane Louis' bibliografie

Door technische modificaties was het menselijke ras min of meer onsterfelijk geworden. Wat niet meer functioneerde, werd vervangen door mechanische onderdelen. Maar tussen hun twee oren ging de evolutie niet altijd goed mee. Het eeuwige leven konden velen niet aan en een drang naar de dood maakte zich van hen meester. De collectieve waanzin nam de bovenhand en de mensheid roeide zichzelf uit. Alleen androïden bleven over. Dat leidde naar het in handen nemen van de eigen evolutie en na enkele decennia komt een robotras van menselijke afkomst tot stand. Nu exploreren ze de ruimte. Synn is een van de afgeleiden van dat nieuwe ras met het eeuwige leven. Ze stort neer op een planeet. Ze is in stuken uiteengevallen. Een plaatselijk volk raapt haar restanten op, maar ze kan een verrijzenis forceren door zich te voeden met de levens van dat volk. Omdat zij geen mensen zijn, zijn de wetten van de robotica niet op hen van toepassing. Terugblikkend op het verleden trekt ze verder op verkenning uit met een ouder soort robot. De inboorlingen proberen haar nog wel te doden, maar beschouwen haar na het falen daarin als een godin. Door hen leert ze de liefde kennen, die ze zelf ontwikkelt voor haar robotmetgezel, en ze heeft een plan om de eerste neomensen te worden om een lang en gelukig bestaan op de planeet op te bouwen met plaats voor hun kinderen. Dat vergt wel een bepaald soort opoffering...

Tussen alle sf-geweld meanderen filosofische beschouwingen over menselijkheid, eeuwigheid en sterfelijkheid via monologen en overpeinzingen. Wat heeft meer waarde om geluk te bekomen? Met die zoektocht houdt Synn zich onledig. Het is opnieuw een interessant uitgangspunt in deze toch wel sterke reeks met complete verhalen.

Stéphane Louis komt stevig uit de verf als tekenaar én scenarist dankzij dit album. Op sf-gebied heeft hij al Tessa - Intergalactische Agente (als tekenaar), Khaal (als scenarist) en het pin-upgevalletje Miss Deeplane (als auteur) op zijn actief. Zijn vrouwelijke figuren met sierlijk ronde vormen zijn heel herkenbaar, ook al bestaan ze uit metaal. Hij draait er zijn hand niet voor om om grootsere scènes af te wisselen met plaatjes met meer intimiteit. Synn blinkt sowieso uit op zijn bibliografie. Een conceptreeks als Androïden heeft het beste in hem naar boven gehaald.

DAVID STEENHUYSE