Thorgal-formule

De Thorgal-fans werden in november en december 2012 verwend met maar liefst drie nieuwe uitgaven. Maar is dat copieuze menu effectief pure verwennerij of komt er iets op de maag te liggen?

Kriss van Valnor 3: Een Koningin Waardig

In deel 3 van Kriss van Valnor heeft het verhaal inmiddels aansluiting gevonden bij de gebeurtenissen in de reguliere reeks sinds scenarist Yves Sente het stokje van Jean Van Hamme overnam. Dat betekent dus dat Kriss opnieuw is geloodst in het verhaal van vadertje Thorgal op zoek naar zijn ontvoerde zoon Aniel, het bastaardkind dat hij bij Kriss verwekte. Kriss wordt er in het bijzijn van haar lesbisch vriendinnetje Hildebrun pijnlijk aan herinnerd dat ze godin Freya beloofde niet meer te doden. In de schofterige Vikingenwereld valt dat niet mee. Hildebrun is de dochter van een machtig koning wiens rijk is binnengevallen door keizer Magnus en zijn meedogenloze krijgers. De strijdlustge prinses is zelf verwikkeld in de machtsstrijd en krijgt Kriss zo ver dat ze haar helpt. Maar Kriss heeft een ander doel.

De twee voorgaande delen bevielen ons uitermate. Een beetje meer achtergrondinfo over een geliefd personage uit de reeks kon geen kwaad. Maar voor ons had dit liedje best wat langer mogen duren. Daardoor is De Werelden van Thorgal - Kriss van Valnor niet de prequelserie geworden die we ervan verwachten en is het te snel een parrallelreeks geworden. De eerlijkheid gebiedt ons te erkennen dat dit van bij het begin de opzet was van Yves Sente. Onze verwachtingen, en misschien die van jou, moesten tijdig geremd worden. En dan is die ingreep weer wel oké. De gaten in Kriss' verleden lezen we allicht elders wel.

Op Giulio De Vita's tekenwerk valt niets af te dingen. Hij heeft de spontaniteit van Grzegorz Rosinski, voor die zijn strips begon te schilderen, helemaal onder de knie en weet ook nog eens zijn eigenheid door te drukken.

Wolvin 2: De Afgehakte Hand van de God Tyr

Azzalepstön, zoon van de god Tyr, stuurt de wilde kant van Wolvin (in het vorige deel extraheerde Azzalepstön dit gedeelte van haar ziel) op pad naar Fenrir, heerser van het rijk van de chaos. Deze laatste bewaakt de rechterhand van de god Tyr. Azzalepstön heeft de rechterhand van Tyr nodig wil hij ooit zijn status van halfgod veranderen in een echte god. Dat Wolvin een bijzonder kind is weet iedereen, maar dat zelfs haar rustige kant strijdvaardig is en handelt waar nodig is echt wel uitzonderlijk. Ze gaat dan ook op pad op zoek naar haar wilde kant, die ondertussen de strijd van haar leven voert. Gelukkig krijgt Wolvin steun van onder andere Vigrid, de kleine god van Asgard.

Komt bovengaande verwarrend over, dan maken we ons daar vanaf door te stellen dat de Noorse mythologie misschien nog ingewikkelder is dan die van de Grieken en Romeinen. Niettemin is het een dankbaar en momenteel brandend actueel onderwerp in de stripwereld. Het scenario van De Werelden van Thorgal: Wolvin wordt geleidelijk aan en volgens de regels van de kunst opgebouwd. Nooit wordt het saai of langdradig. De wijze waarop Yann zijn spin-offreeks integreert in de wereld van hoofdreeks Thorgal is subliem. Hij slaagt erin de lezer het gevoel te geven dat hij gewoon een Thorgal-verhaal leest, en daarmee voldoet hij ruimschoots aan de opgelegde eisen van Thorgal-bezieler Grzegorz Rosinski. Nog indrukwekkender is het tekenwerk van Roman Surzhenko. Het plezier spettert van elke pagina af. Surzhenko ademt Rosinski uit, wat niet verwonderlijk is, gezien Surzhenko zichzelf leerde tekenen met Thorgal-verhalen. November/december is tradidioneel zowat de Thorgal-periode geworden. Wolvin maakt daar een sterk onderdeel van uit en bewijst eens te meer dat er op de Thorgal-formule nog lang geen sleet zit.

Buiten Reeks: Het Ontstaan van de Werelden

Wie meer over de hoofdpersonages in de spin-offreeksen te weten wil komen, dient de strips te lezen. Wie meer over de makers achter deze strips wil lezen, krijgt met dit buitenreeksalbum een botje toegeworpen. Verwacht je echter niet aan een kluif met nog heel wat vleesresten aan. De interviews met de respectievelijke betrokkenen per nevenreeks blijven behoorlijk op de oppervlakte. Elkaar ophemelen en nu en dan zichzelf of elkaar herhalen, is niet het soort extra's dat we van een reeks van het kaliber van Thorgal wensen. Je steekt al bij al weinig op van de verstrekte info. Stripjournalist Patrick Gaumer draait nochtans al langer mee en kan bogen op een lange lijst gewaardeerde publicaties. Maar waar zit die sprankel die dit album ontbreekt om er een naslagwerk van belang van te maken?

Een snel skippen van de tekstgedeeltes is gelukkig niet aan de orde. De pagina's worden met een grote regelmaat verrijkt met tientallen schetsen (veelal voorstudies van covers), foto's (die zelfs genomen zijn in Antwerpen) en losse stripscènes die passen in de reeds verschenen albums, maar tot nu toe niet in album verschenen. Het hoofdstuk deleted scenes en de indrukwekkende beeldengalerij overtreffen dus in ruime mate de obligate promo-interviewtjes. Voor een definitief Thorgal-boek blijven we alsnog op onze honger zitten.

DAVID STEENHUYSE / JACKY CORNELIS