Samenraapsel

Asterix viert dit jaar zijn zestigste verjaardag, lange leve Asterix! In het Frans verscheen in augustus een 140 pagina's tellend hommagealbum met gags en vooral illustraties door zestig tekenaars vanuit de hele wereld. Een doorslagje daarvan, met meer weglatingen dan eigen toevoegingen (Stedho voor Vlaanderen, Typex voor Nederland) verschijnt nu bij Ballon Comics. Diezelfde uitgeverij publiceerde van Albert Uderzo en René Goscinny dit jaar ook de integrale van Hoempa Pa.

In de Franse editie wordt elke hommage voorafgegaan door een biografietje, een bibliografie en een getuigenis van de tekenaar en eventuele scenarist over hun eerste kennismaking met Asterix. Dat leverde een mooi boek op met meer redactionele inhoud dan de Nederlandstalige editie. De prachtige illustraties van Valérie Vernay, Kaare Andrews, Pascal Rabaté, Kim Jung Gi, Tony Valente, Charles Berberian, Éric Hérenguel, Laurent Astier, Serge Clerc, Ian Churchill, Margaux Motin, Frank Cho, Terry Moore, en stripjes van Didier Tronchet, Sacha Wüstefeld en nog wat anderen moeten we in de versie van Ballon Comics missen, al begrijpen we wel dat er meer is geselecteerd op basis van lees- in plaats van kijkkwaliteiten.

Los van dat selectie-euvel biedt Generatie Asterix een knap staalkaartje van gevarieerde tekenstijlen in alle soorten. Slechts een tweetal (Fabrice Tarrin, Juanjo Guarnido) probeert de oorspronkelijke tekenstijl van Uderzo te benaderen. Het gros etaleert nadrukkelijk zijn of haar eigen stijl en dat is een festijn. Ook met hun grapjes onderscheiden ze zich van elkaar. En dan valt het toch nog op dat Nob en Frédéric Jannin het over dezelfde politiek correcte, satirische boeg gooien (volgens ons de meest geslaagde gags in dit album), terwijl de gags van enerzijds Alessandro Barbucci en Christophe Arleston en anderzijds François Boucq met exact hetzelfde grapje over de leeftijd van Idefix in mensenjaren gewoon naast elkaar staan. Hoe prachtig de illustraties van toptalenten als Ralph Meyer, Félix Meynet, Steve Cuzor, Stedho en anderen ook zijn, die sla je even snel om als je ze hebt gelezen of bekeken.

We weten dat er vanuit Nederland geijverd en gelobbyd werd om het album zelf uit te kunnen brengen met een grotere bijdrage van eigen auteurs. Dan zou je weer zien dat een Gerben Valkema, Daan Jippes, Hanco Kolk en een sliert Nederlandse Asterix-liefhebbers elkaar zouden overklassen tot groot plezier van de lezers. Nu moeten we het al bij al stellen met een samenraapsel zonder al te grote redactionele inspanning zoals in 2017 met de zestigste verjaardag van Guust Flater wel werd geleverd. Maar daar misten we dan weer alle gags van Franse stripmakers... We zijn ook nooit tevreden.

Hoe dan ook moet Generatie Asterix het van het moment hebben. Over een jaar is de relevantie van dit album al lang verdampt en kan je het album misschien in afslagbakken terugvinden.

DAVID STEENHUYSE